Mijn blog over leven met een visuele beperking: kleine verschillen, grote vooroordelen
Blogs waarin mijn blindengeleidehonden een rol spelen. Het betreft recente verhalen, maar ook dingen uit het verleden. De blindengeleidehond geeft mij vrijheid en zelfstandigheid en zorgt dat ik energie overhoud. Het blijven echter dieren en ze kunnen ook idiote dingen doen of veroorzaken.
Onlangs had ik het er met iemand over dat mensen sneller weten hoe je hond heet, dan dat ze weten hoe jij heet. Dit deed me denken aan een blogpost die ik ooit plaatste op Hyves. Ik zat toen in het eerste jaar van de opleiding tot docent geschiedenis en had mijn eerste blindengeleidehond, Bartele. Ik heb de blog voor jullie opgepoetst. In de blogpost… Lees meer‘Baas en hond’ of ‘Hond en baas’?
Veel mensen zijn pleasers, altijd maar bezig met hoe iets op anderen overkomt en alle tenen ontwijken. Er zou eens iemand boos op je worden. Lijnrecht hiertegenover staat de kleine groep zonder filter. Dat heeft iets bevrijdends lijkt me. Alles zeggen wat je denkt, blind zijn voor de wereld om je heen en dat het je geen bal interesseert wat een ander daarvan vindt. Jij… Lees meerBlind voor de wereld
Mensen herkennen is voor mij met mijn visuele beperking een kunst, waarover ik het hier al eerder had. Ik moet een stem ergens aan kunnen afleiden. Van de week kwam ik iemand tegen die het raar vond dat ik hem niet direct herkende. Hij had een ander probleem met afleiden. In mijn blogpost ‘Hoe herken ik mensen met mijn visuele beperking?’ leg ik uit hoe… Lees meerDe kunst van het afleiden
De oplettende Tikje Anders lezer verwachtte vandaag een ‘Hoe doe je dat?’ blog. Door een beknelde zenuw in mijn rug kan ik momenteel helaas niet lang rechtop zitten en een lange blog schrijven is er dan ook niet bij. Daarom deze keer een extra ‘Kijk mij nou’ blog uit de oude doos. Onlangs vroeg ik een kennis of er tegenwoordig in bussen nog bordjes hangen… Lees meer‘Wilt u zitten? Ik kan staan.’
Afgelopen maand werd ik toevallig twee keer herinnerd aan de keer dat ik mijn elleboog brak, nadat ik over mijn blindengeleidehond, Umbar, was gestruikeld en hoe mensen op mijn verhaal reageerden. Voor op Hyves, een nu niet meer bestaand social medium, schreef ik er een blog over. In mijn 3-delige blogpost ‘Hoe verliep de (instructie)periode met mijn tweede blindengeleidehond, Umbar?’ lees je over mijn trainingstijd… Lees meerGeteckeld
Fietsers vormen voor mij als visueel gehandicapte een bron van jaloezie en frustratie. Mijn visueel beperkte vrienden willen autorijden, maar ik ben al blij met fietsen. Het lijkt me heerlijk om bijvoorbeeld met de fiets naar het station te kunnen gaan of spullen in mijn fietstassen te kunnen vervoeren. In mijn blogpost ‘Hoe loop ik een route met mijn visuele beperking?’ lees je hoe ik… Lees meerFietsfrustraties
Een paar weken geleden werd ik door journaliste Renée Brouwer geïnterviewd voor een artikel op Vriendin.nl. Gister kreeg ik bericht dat het stuk online staat. Over het artikel Welke dag zal jij nooit vergeten? Elke week vertellen lezeressen over een bepaalde dag in hun leven die ze altijd bij zal blijven. Deze week is dat Debby (42) die negen jaar geleden haar laatste stukje zicht… Lees meerNieuws! Interview met mij op Vriendin.nl
Ik vind het onprettig om te staan tijdens een rit met het openbaar vervoer. Ik heb dan het idee dat ik aldoor alert moet zijn om onverwachtse bewegingen op te vangen. Ik kan niet zien en daardoor niet inspelen op de bewegingen van mensen verderop in het rijtuig. Als ik zie dat zij meer wiebelen, omdat we over een wissel gaan, kan ik me niet… Lees meerEen oneerbaar voorstel
Af en toe hebben mensen opmerkingen betreffende mijn visuele beperking, waarvan ik denk: hoe kom je erop. De logica is soms ver te zoeken. Zo ook een paar maanden geleden. November 2022, rond 17.00 uur We eten weer bij mijn schoonouders en voordat ik naar binnen ga, laat ik mijn blindengeleidehond, Tarka, lekker los in het park bij hen voor de deur. Met haar belletje… Lees meerKortsluiting
Bij het opruimen van mijn pc kwam ik een artikel tegen uit februari 2005, dat tijdens mijn stage op de afdeling Personeelszaken bij de TROS, in de Troskompas stond. Deze column, over mijn eerste blindengeleidehond en mij, is geschreven door de toenmalige bestuursvoorzitter, Karel van Doodewaerd. De oorspronkelijke foto, die bij het artikel hoort, heb ik helaas niet meer. Karel speelde meerdere keren per dag… Lees meerUit de oude doos > Bart in de Troskompas
Op 9 januari jl. stond in het AD een stukje over een blinde man die dit weekeinde, zonder enige aanleiding, werd geslagen op de Oudegracht in Utrecht. Hij stelde iemand een vraag en kreeg toen een klap tegen zijn achterhoofd. De dader is spoorloos. Bizar toch! Iemand uit het niets slaan. Door dit voorval kwam bij mij een herinnering op van ongeveer twintig jaar geleden,… Lees meerPETS!
Op zaterdag 15 oktober 2022 was het de Internationale Dag van de Witte Stok. Oogvereniging, NS en ProRail lanceerden daarom samen de campagne ‘Oog voor een ander’. Zij hoopten hiermee mensen op te roepen blinden en slechtzienden te helpen tijdens het reizen met de trein. Je leest hier meer over de actie. Ik was blij dat dit onderwerp onder de aandacht werd gebracht, daarom plaatste… Lees meerDe dikzak en het meisje
Om de vrijdag blog ik over hoe ik dingen aanpak met mijn visuele beperking. Het betreft zaken die mensen aan mij vragen of juist niet durven vragen. Deze keer: Hoe reis ik met mijn visuele beperking met het openbaar vervoer? Vooroordelen ‘Jij reist zeker nooit alleen met het openbaar vervoer.’ ‘Lijkt me lastig om altijd afhankelijk van iemand te zijn om ergens heen te gaan.’… Lees meerHoe reis ik met mijn visuele beperking met het openbaar vervoer?
Onlangs ging iemand flink over mijn grenzen heen, waardoor de stoom uit mijn oren kwam en ik op straat stond te schelden. Dinsdag 13 september 2022, rond 17.00 uur We eten vandaag bij mijn schoonouders. Tarka, mijn blindengeleidehond, en ik gaan eerder de deur uit dan mijn partner, zodat ik een extra blokje kan wandelen. Na onze wandeling in tuig, laat ik haar vlak bij… Lees meerTaststok tegen scootmobiel
Inmiddels heb ik mijn vierde blindengeleidehond. Haar naam is Tarka. Elke hond heeft een eigen karakter. Ze hadden allemaal iets unieks. Tarka is mijn eerste teefje. Ik weet niet of het daaraan ligt, maar Tarka is verreweg de koppigste blindengeleidehond die ik ooit heb gehad. Gelukkig ben ik koppiger. Zomer 2021 Door corona hebben we al anderhalf jaar niet bij mijn schoonouders gegeten en hebben… Lees meerKoppig, koppiger, koppigst