Mijn blog over leven met een visuele beperking: kleine verschillen, grote vooroordelen
Blogs over mensen die niet weten hoe ze moeten omgaan met iemand met een visuele beperking: ze klappen dicht, behandelen me als een kleuter of zeggen rare dingen. Deze mensen weten niet beter.
Met mijn visuele beperking voel ik me af en toe een magneet voor griezels en gekken. Ook praten mensen soms amicaal tegen me, waardoor ik twijfel of ik ze misschien ken. Ik let daarom op de manier waarop iemand iets zegt. Het is voor mij iedere keer weer inschatten of ik te maken heb met een griezel, een gek of een bekende, zoals de plaatselijke… Lees meerGriezel, gek of groenteman?
Af en toe hebben mensen opmerkingen betreffende mijn visuele beperking, waarvan ik denk: hoe kom je erop. De logica is soms ver te zoeken. Zo ook een paar maanden geleden. November 2022, rond 17.00 uur We eten weer bij mijn schoonouders en voordat ik naar binnen ga, laat ik mijn blindengeleidehond, Tarka, lekker los in het park bij hen voor de deur. Met haar belletje… Lees meerKortsluiting
Ik geef het niet graag toe, maar ben inmiddels op middelbare leeftijd. Ondanks dat ik al mijn hele leven visueel beperkt ben, verbaas ik me nog regelmatig over hoe onbekenden zich gedragen als zij mij voor het eerst zien. Hun reactie geeft mij een goed inzicht in hun algemene beeld van de zelfstandigheid van blinden. Als dit beeld negatief is, doen ze betuttelend tegen me,… Lees meerForever young
Ondanks dat ik al mijn hele leven visueel beperkt ben, verbaas ik me nog regelmatig over hoe onbekenden zich gedragen als zij mij voor het eerst zien. Hun reactie geeft mij een goed inzicht in hun algemene beeld van de zelfstandigheid van blinden. Als dit beeld negatief is, doen ze betuttelend tegen me, praten ze tegen me of ik een kind ben of stellen ze… Lees meerSpetter, pieter, pater
Het leven is niet voorbij als je blind bent. Geloof me, ik kan het weten. Onlangs ontmoette ik iemand die hier heel anders over denkt. Vrijdag 11 maart 2022 Sinds begin maart is de school waarop ik werk verhuisd. In de middagpauze lopen mijn blindengeleidehond, Tarka, en ik daarom een ander uitlaatrondje. Als ik deze dag de school uitloop realiseer ik me dat ik mijn… Lees meerLiever dood dan blind
Soms verbaast het mensen, hoewel ik het zeg en ik mijn blindengeleidehond bij me heb, dat ik blind ben. Onlangs gaf ik voor de eerste keer een-op-een geschiedenisles aan een nieuwe leerling, waarbij dit ook gebeurde. Aan het begin van onze les vroeg ik hem of hij beide boeken bij zich had. Mijn vraag werd gevolgd door een lange stilte. Omdat ik vermoedde dat hij… Lees meerEcht blind
Ik moet innerlijk lachen als ik in contact kom met mensen die niet weten hoe ze om moeten gaan met blindheid. Ze weten bijvoorbeeld niet hoe ze richting moeten aangeven. Onlangs waren mijn ouders bij ons en ging ik met hen naar de Turkse winkel om baklava te kopen. Ik was er nog nooit geweest. Voor mijn gevoel was het een kleine volle winkel. Een… Lees meerBlind? Wat is dat?
Niet iedereen weet hoe ze moeten praten tegen iemand met een beperking. Sommigen raken zelfs sprakeloos. In de blog ‘Het syndroom van Lust-Zij-Ook-Een-Plakje-Worst’ gaf ik hier al voorbeelden van. Onlangs gebeurde het weer. Een bezoek aan de huisarts is in coronatijd anders. Het begint met de praktijk binnen mogen. Onlangs moest ik naar de huisarts, dus maakte ik telefonisch een afspraak. De assistente vraagt of… Lees meerSprakeloos
Het leuke aan kinderen vind ik meestal hun manier van denken en die gedachten dan ook uitspreken zonder filter. Zij zeggen dingen tegen mij over mijn beperking die volwassenen misschien wel denken, maar niet durven zeggen. In de blog ‘Blinde lama’s die kunnen tellen’ lees je over kinderen en volwassenen, die een stuk minder aardig waren. Onlangs liep ik ’s middags na het… Lees meerGlowing in the dark ogen
Luisteren is een belangrijke vaardigheid, die helaas niet iedereen bezit. Op een keer zit ik in de trein verdiept in een spannend luisterboek als ik een mannenstem hoor zeggen: ‘Goedemiddag.’ Ik hoor dit soort begroetingen wel vaker in de trein en het blijkt zelden tegen mij, dus ik reageer er niet op. In de blog ‘Hoe reis ik met mijn visuele beperking met het openbaar… Lees meerOp stoom
Het gebeurt dat mensen mij met of juist zonder taststok niet herkennen. Of, erger nog, mij aanzien voor een andere blinde. Onherkenbaar met taststok Vanaf 1 oktober mogen honden loslopen langs het Markermeer. Ik loop daarom, als het weer het toestaat, een paar keer per week met Tarka naar het meer om een stuk te wandelen. Extra beweging is tijdens coronatijd nodig om gezond te… Lees meerWie ben ik?
De diagnose van het syndroom van Lust-Zij-Ook-Een-Plakje-Worst stel ik bij mensen die mij vanwege mijn visuele beperking niet voor vol aanzien. Ik heb een allergie voor mensen die zodra ze merken dat ik blind ben me als een peuter behandelen. Dit soort situaties irriteren mij en ik schiet dan soms uit mijn slof. De symptomen van het syndroom zijn: Denken dat mensen die niet zien… Lees meerHet syndroom van Lust-Zij-Ook-Een-Plakje-Worst