Tikje Anders

Soms hoor je gesprekken, waar je inwendig om moet lachen en waarbij je je afvraagt: moet ik iets zeggen? Dit had ik een paar maanden geleden.

Maandag 20 november 2023

Samen met mijn blindengeleidehond Tarka ben ik met de trein onderweg naar Rotterdam om daar een gastles te verzorgen. De ochtendspits is in volle gang en ik moet op Amsterdam Sloterdijk vanaf mijn treinspoor naar de P+R (=Parkeer en reis). Door alle ov-chippoortjes, de drukte en de onlogische indeling beschouw ik Sloterdijk als een lastig overstapstation. Bovendien heb ik geen idee waar de P+R is. Om energie te sparen heb ik daarom NS-reisassistentie geboekt.

Gezellig

Zodra ik uit de trein stap word ik opgevangen door twee vrolijke, jonge vrouwen: ‘Waar moeten wij u heen brengen?’
‘Ik moet naar de voorkant van het station, naar de P+R. Ik word daar opgehaald met een rode Toyota.’
Vrouw nummer één geeft me een arm en ik laat Tarka volgen. ‘Gaat u iets leuks doen vandaag?’ vraagt Twee, terwijl we wachten op de lift.
Ik vertel over de gastles die ik vandaag mag geven op de Hogeschool in Rotterdam.
‘Rotterdam! Ik ben gek op Rotterdam,’ zegt Één.
‘Oh, jij ook,’ zegt Twee enthousiast, ‘Ik ook! Ik ga daar altijd uit.’
‘Ja, ik ook. Zoveel beter dan Amsterdam,’ gaat Één geestdriftig verder. Terwijl we door de stationshal lopen, praten ze opgetogen door over hun favoriete uitgaanslocaties.

In de min

Zodra we het station uitstappen, de kou in, verandert het gespreksonderwerp.
‘Is de Etos al open?’ vraagt Één aan Twee.
‘Volgens mij wel,’ zegt Twee aarzelend, ‘Wat heb je nodig?’
‘Ik dacht gister dat ik voor vandaag nog genoeg contactlenzen had, maar vanmorgen bleek dat ik er nog maar eentje had. Ik kijk nu met één oog. Ik zie nu zo slecht,’ bekent Één.
Twee zucht: ‘Nou, het zal niet slechter zijn dan wat ik zie.’
Ik verwachtte bijna dat Twee zou wijzen op mijn visuele beperking, maar dat gebeurde dus niet. Ik besluit te zwijgen en te kijken of ze zich realiseren hoe ongewoon dit gesprek is, gezien een van hen mij begeleid omdat ik niets kan zien.
Één is het niet met Twee eens: ‘Nou, het is bij mij wel heel erg hoor.’
Twee is nieuwsgierig: ‘Oh, welke sterkte heb jij dan.’
‘Ik heb -6,’ reageert Één aarzelend, ‘En jij?’
‘Ik heb -8,’ zegt Twee als we bij de auto aankomen waarmee ik word opgehaald.
Zodra ik de autodeur achter me dichttrek, kan ik een glimlach niet onderdrukken. Ik vraag me af of, en zo ja wanneer, deze vrouwen beseffen hoe opmerkelijk dit gesprek was.

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.