Tikje Anders

Iedereen weet dat katten en slangen bekend staan om hun lenigheid, maar dat honden ook lenig zijn, ontdekte ik deze zomer op een wel heel verrassende manier.

Vrijdag 14 juni 2024

Ik ben op pad met mijn blindengeleidehond Tarka, op weg naar het winkelcentrum. We lopen stevig door. Vlakbij het winkelcentrum stopt Tarka naast een groenstrook. Dat is haar subtiele manier om me te laten weten dat ze even moet plassen.
Omdat ze aan het werk is en ik hier geen gewoonte van wil maken, maak ik haar riem langer, maar laat haar tuig aan. Tarka weet dat ik op een plek blijf staan en ze hooguit een paar minuten de tijd heeft. Ze stapt het gras op, snuffelt wat rond en draait rondjes om op de perfecte plek haar plas te doen.
Normaal gesproken komt ze snel naast me staan zodra ze klaar is. Maar dit keer gebeurt er… niets. Geen beweging aan de lijn. Ik roep haar naam, maar ze blijft waar ze is. Misschien is ze iets langer bezig met haar hondenzaken dan normaal, denk ik. Na een minuut voel ik nog steeds geen enkele beweging. ‘Tarka, kom op!’ zeg ik, terwijl ik zachtjes aan haar lijn trek. Uiteindelijk komt ze traag terug naar de stoep.
Ik maak haar riem weer korter en steek mijn hand uit naar het handvat van haar beugel. Maar… waar is die? Mijn hand glijdt over haar rug, zoekend. Geen beugel te voelen. Ik hurk neer en ga met mijn hand op onderzoek uit.
En dan besef ik het: de beugel hangt scheef, helemaal langs haar rechterflank. En alsof dat nog niet genoeg is, ontdek ik dat ze met haar rechterachterpoot door het handvat van de beugel is gestapt. Ik schiet in de lach. Serieus, hoe heeft ze dit voor elkaar gekregen? Terwijl ik lachend mijn evenwicht probeer te bewaren, voel ik of de buikriem nog goed vastzit. Ja, die zit nog stevig vast. Dit is wel héél bijzonder. In een fractie van een seconde denk ik: Ik moet hier een foto van maken!
Ik til voorzichtig haar poot uit de beugel en probeer hem weer recht te zetten op haar rug. Maar er zit iets niet lekker. Het lijkt alsof de beugel vastzit. Met mijn handen verken ik het tuig verder en ontdek dat Tarka nóg iets bijzonders heeft gepresteerd. Ze is niet alleen met haar achterpoot door het handvat gestapt, maar heeft ook haar rechtervoorpoot door het hoofdgat van het tuig gewurmd! Het leren deel zit nu strak onder haar rechteroksel.
Mijn verbazing slaat bijna om in bewondering. Hoe heeft ze dit geflikt in zo’n korte tijd? De gesp bij haar borst zit nog gewoon vast en ik heb geen rare bewegingen gevoeld toen ze ging plassen. En dat allemaal binnen een minuut zonder dat ik het voelde door de bewegingen van de riem!
Nadat ik haar tuig eindelijk weer recht heb gezet en alles heb gecontroleerd, loop ik verder. Maar één vraag blijft knagen: hoe is Tarka erin geslaagd om zich in zo’n slangenhond te veranderen? Dat zal wel altijd een raadsel blijven.

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Facebook en Instagram.