Op zaterdag 15 oktober 2022 was het de Internationale Dag van de Witte Stok. Oogvereniging, NS en ProRail lanceerden daarom samen de campagne ‘Oog voor een ander’. Zij hoopten hiermee mensen op te roepen blinden en slechtzienden te helpen tijdens het reizen met de trein. Je leest hier meer over de actie. Ik was blij dat dit onderwerp onder de aandacht werd gebracht, daarom plaatste ik op 14 oktober een update van mijn blogpost ‘Hoe reis ik met mijn visuele beperking met het openbaar vervoer?’. Naast deze praktische uitleg wil ik ook een ervaringsverhaal met jullie delen over een treinreis. Ook ik heb genoeg meegemaakt in de trein of op het station, waarbij (meer) begrip van ziende medereizigers fijn was geweest. Onderstaande blogpost plaatste ik in 2008 op Hyves. Het was niet de eerste keer en zeker ook niet de laatste keer dat mij zoiets overkwam.
Woensdag 5 maart 2008
Samen met mijn blindengeleidehond Bartele, wacht ik op station Weesp op de trein naar Duivendrecht. Ik ben onderweg naar mijn opleiding aan de Educatieve Hogeschool van Amsterdam.
In de blogpost ‘Hoe kan ik lesgeven met mijn visuele beperking?’ lees je hoe ik de opleiding tot docent kon volgen en hoe ik ondanks mijn visuele beperking les kan geven.
Zodra mijn trein binnenkomt, ga ik altijd aan de zijkant van de deur staan, wacht tot er geen mensen meer uit komen en stap dan in. Zo ook vandaag. Er stapt al een paar tellen niemand uit, dus geef ik Bart het commando in te stappen. We staan net half in en half uit de trein als iemand vlak achter mij hard roept: ‘Pas op!’
Dit is voor mij een signaal om stokstijf stil te blijven staan totdat ik weet wat eraan de hand is en of het geroepene voor mij is bedoeld. Dit blijkt het geval. Er komt namelijk iemand (iets) uit de trein. Een nogal dikke man (een soort bulldozer) bots tegen mij aan. Ademloos en op een geïrriteerde toon zeg ik: ‘Pardon!’ Met andere woorden: ‘Kijk uit klootzak!’
Waarop de bulldozer een excuus mompelt. Terwijl hij gewoon doordouwt, zegt hij: ‘Je moet ook uitkijken!’
Wil hij dwars door of over me heen lopen of zo? Zijn opmerking gooit olie op het vuur van mijn smeulende woede. ‘Ik heb deze hond niet voor niets. Wie is hier nu blind!’ bijt ik hem toe.
Ik wacht niet op zijn reactie en stap de trein in.
En jij?
Wat vind jij asociaal gedrag tijdens het treinreizen?
Nooit meer een Tikje Anders blog missen?
Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.