Begin november zag ik een aanbod voor een 1op1-tipsessie met Kitty Kilian van De Blogacademie. Ik gaf me op en vroeg om tips om mijn blogs taalkundig en tekstueel beter te maken. En… ze wilde me helpen. We namen een stuk tekst van mijn eerder verschenen blog ‘Narnia, door. Een filmpje hierover verscheen op haar website. Twee belangrijke tips die ik kreeg waren:
-
- Let op het gebruik van de woorden dit, dat en deze;
- Let op herhalingen.
Hieronder lees je mijn verbeterde versie van mijn blogpost ‘Narnia’.
Update: De blogpost ‘Narnia’ verscheen voor het eerst op 25 maart 2022 en werd op 17 november 2023 in taalkundig en tekstueel opzicht geüpdate.
Narnia
Er is maar één stap nodig om in een andere wereld terecht te komen. Ik had alleen nooit gedacht dat het mijn blindengeleidehond en mij, net als de kinderen uit de boekenserie Narnia, zou overkomen.
Donderdag 13 januari 2022
Het is 12.15 uur en op de school waar ik werk, begint de grote pauze. Het is Tarkietijd. Tarka, mijn blindengeleidehond, en ik vertrekken naar het park. Sinds een paar weken gaan we niet meer via de hoofduitgang, maar via de achteruitgang en dan over het schoolplein. Zo vermijden we de struiken waar ze anders induikt. Ik vermoed dat daar eten of kattenpoep ligt. Die snackplek heb ik geschrapt.
Ik hang het belletje aan Tarka’s halsband en laat haar vrij. Ze stuift er vandoor. De wandeling is heerlijk prikkelarm: geen fietsers, geen andere honden, even geen drukke pubers aan mijn hoofd. Ik eet mijn krentenbollen, terwijl mijn hoofd tot rust komt. Halverwege het pad keer ik om en loop op mijn gemak dezelfde route weer terug. Tarka rent vrolijk heen en weer, snuffelt en doet wat ze moet doen. Als we weer aan het begin van het pad zijn, staat ze al netjes naast me. Ik hoef haar niet eens te roepen. Ik tuig haar in en zeg: ‘Vooraan.’ Met dat commando zet ik haar weer aan het werk.
In mijn blogposts ‘Tussen de grassprieten het pad niet meer zien’ en ‘Hondsdol’ lees je andere anekdotes over Tarka en mij in het park.
Zoek deur
Tarka stopt bij de stoeprand en we steken over. Even later staan we op het schoolplein. Al die rennende scholieren vindt Tarka niets. In ons gebouw zitten vijf scholen voor leerlingen met een beperking. Sommige leerlingen maken vreemde geluiden bij het spelen of maken onverwachte bewegingen. Tarka loopt daarom liever niet recht over het schoolplein. We maken een omtrekkende beweging rechtsom. Als ik door de echo’s hoor dat we bij het gebouw zijn, geef ik haar het commando: ‘Zoek deur.’
Na een meter of tien loopt Tarka met een lichte aarzeling een gang in. Mijn gevoel zegt dat er iets niet klopt. Terwijl Tarka rustig doorloopt, vraag ik me af: is dit wel het goede gebouw? Er is maar een ingang toch? Het antwoord op beide vragen is volgens mij ja. Ik kwam immers over ons schoolplein en ik heb nooit gehoord over een tweede ingang aan de achterkant.
Ik schuif de zorgen van me af. Inmiddels zijn we ter hoogte van de zijgang waar ik heen moet. Daarom zeg ik: ‘Tarka, zoek deur links.’
Metaal
We gaan vrijwel meteen naar links. Na een paar stappen staat ze stil. Vreemd. Normaal loopt ze direct door de deur de gang in. Ik steek mijn stok uit en verwacht het geluid van hout te horen, maar in plaats daarvan hoor ik metaal. Onze school heeft geen metalen deuren. Mijn eerdere twijfel steekt de kop weer op. Waar ben ik? Ben ik toch op een of andere manier een ander gebouw ingelopen? Of zit ik wel goed en is er een tijdelijke blokkade, doordat iemand hier even iets heeft neergezet? Ik besluit de gang verder in te lopen. Dan moet ik als ik in het goede gebouw zit in de aula uitkomen. Daar kan ik dan de volgende mogelijkheid links nemen.
Galm
Tijdens het lopen dringen er andere dingen tot me door die niet kloppen. Ik hoor schreeuwende kinderen rechts van mij. Het geschreeuw galmt, maar in de gang waarin ik hoor te lopen galmt niets. En normaal hoor ik stemmen van pubers. Ook de geur klopt niet. Het ruikt muf. Waar ben ik toch?
Plots stopt de gang voor een deur. Ik ruik chloor. Ik stap naar binnen. Ik sta ineens op vloerbedekking en de kamer voelt qua atmosfeer aan als vergaderruimte. Ik ga niet op onderzoek uit, maar sluit de deur weer achter me. Tot nu toe ben ik niemand tegengekomen aan wie ik hulp kan vragen. Het lijkt of ik door de buitendeur in Narnia ben gestapt.
In mijn blogposts ‘Verdwaald op een vierkante meter’ en ‘Tussen de grassprieten het pad niet meer zien’ lees je hoe ik de weg terugvind als ik verdwaald ben.
Ik sta stil. Even centeren, denk ik. Wat weet ik?
-
- Het is het juiste gebouw.
- Het ruikt muf en het ruikt naar chloor.
- Ik hoor galmende kindergeluiden die ik anders niet hoor.
Eindelijk klikt er iets in mijn hersenen. Ik ben in de gang naar de gymzalen en het zwembad! Ik wist alleen niet dat die ook naar buiten leidde. Ik ben hier nog maar een paar keer geweest.
Fietsenstalling
Hoe kom ik nu weer in de gang waarin ik hoor te zijn? Deze gang loopt parallel aan de gang die ik hoor te hebben. Er moet een tussendeur zijn ergens rechts van mij. Ik besluit de gang terug te volgen naar de buitendeur en alle deuren rechts van mij te proberen. De eerste deur is al een paar stappen verderop. Als ik hem openduw, sta ik vlak voor de bagagedrager van een fiets. Ben ik in een fietsenstalling? Blijkbaar heb ik Narnia nog niet verlaten. Met deze ruimte kan ik niets en gefrustreerd stap ik de gang weer in.
In mijn blogpost ‘Hoe loop ik een route met mijn visuele beperking?’ lees je hoe ik nieuwe routes leer en bekende en onbekende routes loop met mijn geleidehond of taststok.
Ik ben er klaar mee
Inmiddels ben ik er klaar mee. Ik besluit het simpel te houden, ik keer terug naar het schoolplein. Daar zeg ik opnieuw tegen Tarka: ‘Zoek deur.’ Na een paar meter loopt Tarka enthousiast een tweede schuifdeur door. Die voelt meteen goed qua atmosfeer en akoestiek. We zijn er.
Deb, wat heb je nou geleerd?
Het irritantste vond ik dat ik na ruim drie jaar op deze locatie te werken, dacht de hele benedenverdieping van de school te kennen. Ik wist wat waar was en hoe ik van A naar B kwam. Om met Meneer Kaktus te spreken: ‘Spelende vrouw, wat heb je nou geleerd?’
Na mijn kleine avontuur in Narnia ben ik me weer bewust van het feit dat ik nooit zeker weet hoe iets er uit ziet totdat ik het letterlijk zelf heb ervaren.
Nooit meer een Tikje Anders blog missen?
Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.