Sinds een paar jaar organiseert de slechtziende Ingrid Smith een paar keer per jaar een yoga- en mindfulnessweekend voor mensen met een visuele beperking. Daarnaast organiseert zij weekenden waarin je leert masseren. Na enthousiaste verhalen te hebben gehoord van deelnemers, besloot ik mezelf te trakteren op een van haar yogaretraites. Ik gaf me op voor het weekend van 3, 4 en 5 maart 2023. Hieronder lees je mijn impressie van het weekend. Het eerste deel is gericht op de praktische zaken, zoals de locatie en het tweede deel gaat over de programmaonderdelen.
Praktische zaken
Hieronder lees je meer over de locatie, kamers, vrijwilligers en overige praktische zaken,
Locatie
De weekenden vinden plaats bij Eigentijdserf in Westelbeers (Brabant). Voor mij was het, vanuit de kop van Noord-Holland, een flinke reis. De reisplanner gaf in eerste instantie vier treinen en twee bussen aan en dan tien minuten lopen. Met de speciale taxivoorziening van Valys was het 168 km. Heen ben ik daarom, met een overstap op Zaandam, met de trein naar Den Bosch gereisd, waar ik samen met vriendinnen opgehaald werd door een Valys-taxi. Vanaf daar was het 34 km. Terug ben ik rechtstreeks naar huis gegaan met Valys. De andere deelnemers kwamen voor het grootste deel ook met Valys. Wij kwamen over Den Bosch en anderen reisden via station Best. Een enkeling werd door iemand gebracht en opgehaald.
De locatie ligt in het natuurgebied ‘Het dal van de Groote Beerze’ in de Brabantse Kempen. Ik merkte toen ik uit de taxi stapte al hoe heerlijk rustig het was. Vanuit het complex liep je zo het bos in. De geleidehonden konden vrij rondrennen over het terrein. Ook konden we een korte uitlaatwandeling maken met de honden door het bos. Het was dus niet alleen voor mij vakantie, maar ook voor mijn blindengeleidehond Tarka.
De hotelkamers
Deelnemers krijgen tijdens deze weekenden een eenpersoonskamer. Mensen met een blindengeleidehond krijgen een tweepersoonskamer. Mijn vriendin Hedda (van de gastblogpost ‘Opgesloten’) en ik wilden echter een kamer delen. Wij kregen daarom ook netjes twee sleutels.
Onze tweepersoonskamer bestond uit twee losse bedden met een nachtkasje ertussen. De bedden hadden goede matrassen, die heerlijk lagen.
Op de vloer lag vloerbedekking. Er stonden een kledingkast, een klein tafeltje en twee stoelen. Er was een raam dat goed openging en een badkamer met een douche, wastafel en toilet. In de douche miste ik een rekje of plankje waarop je je shampoo- en douchegelfles en washandje neer kon leggen /-zetten.
In de kamer waren meerdere stopcontacten, waarvan er eentje boven het nachtkasje zat. Al met al een prima kamer.
Eten
Er werd gegeten in een grote eetzaal, waar ook andere groepen eten. Het eten was zeer goed. We kregen twee keer avondeten, twee keer ontbijt en twee keer lunch. Koffie, thee en water waren de hele dag door gratis. Ook de sapjes tijdens het ontbijt de lunch waren kosteloos. Overige drankjes moest je bij vertrek betalen.
Om 8.00 uur was het ontbijt in de vorm van een lopend buffet. De vrijwilligers gingen zaterdagmorgen aan tafel iedereen langs om te vragen wat ze wilden eten en haalden het gewenste van het buffet. Er waren diverse soorten brood, yoghurt, cruesli, fruit, diverse soorten beleg, croissants, gekookte eieren, koffie, thee en sapjes. Het was een aardige onderneming voor ze. Onze kant van de tafel was al klaar toen aan de andere kant nog mensen moesten beginnen. Om dit de dag daarna te voorkomen, werd gedurende de zaterdag bij iedereen alvast de ontbijtbestelling geïnventariseerd.
Normaal krijgen ze meer hulp vanuit de locatie, maar die waren dit weekend onderbezet.
Bij de lunch kregen we soep en een warme snack. Ook hier was een lopend buffet, waarvoor de vrijwilligers heen en weer liepen.
Het avondeten was om 18.00 uur en bestond uit een tweegangen menu. De eerste avond was dit een voor- en een hoofdgerecht en de tweede avond een hoofd- en een nagerecht. Bij mijn dieetwensen was ik suf genoeg vergeten te vermelden dat ik geen vis lust. Dus mijn meerval verhuisde naar het bord van Hedda. Ook had ik ruzie met de sla van mijn salade, waardoor deze als een soort slabaard aan mijn kin hing.
Overige faciliteiten
Wij hadden een eigen vleugel in het gebouw. De hotelkamers zitten in een lange gang. Halverwege, tussen de een- en tweepersoonskamers, was een kleine kronkel in het pad. Aan het einde van de gang hadden wij een eigen woonkamer met een bank, schommelstoelen en een grote tafel met stoelen. Hier waren ook toiletten en er stond een koffieautomaat. Daarnaast was de zaal voor de yoga en de mindfulness en een ruimte voor de massages. Hier was ook een uitgang naar buiten.
Als je vanaf de kamer de andere kant op liep, kwam je langs een kleine kroeg. Hier konden deelnemers ’s avonds iets drinken. Als je de gang volgde, kwam je in de lobby met de uitgang, receptie en ingang naar de eetzaal. In de lobby stonden een grote tafel met stoelen en een paar banken.
Veel van de deelnemers liepen binnen op sloffen. Dat deed ik ook. Als we de honden gingen uitlaten, wisselde ik deze op mijn kamer snel om voor mijn schoenen. Doordat de gang met mijn kamer tussen onze woonkamer en de lobby in zat, hoefde ik nooit ver om mijn jas en schoenen op te halen.
In het begin vond ik het gebouw best ingewikkeld. Gelukkig heeft Tarka een goed geheugen en wist ze al snel waar onze kamer was. Op zaterdag viel bij mij ineens het kwartje en snapte ik ook hoe alles in elkaar zat.
Vrijwilligers
Ingrid zorgt elk weekend voor vrijwilligers om de deelnemers te assisteren. Zij verzorgen ook de massages. Verder liep minimaal één vrijwilliger vier keer per dag mee om de honden uit te laten. De ochtenduitlaatronde was om 7.30 uur. Dat was voor mij erg vroeg.
Ik had enorm veel respect voor de drie vrijwilligers tijdens ons weekend. Het bleek dat een groot deel van de groep (nagenoeg) blind was. Ook bleek niet iedereen even zelfstandig. Dit was de eerste keer dat ze een groep hadden, waarbij vrijwel iedereen hulp nodig had.
Er is tijdens de eetmomenten normaal meer hulp vanuit de locatie, maar door personeelstekort kwam het allemaal aan op de vrijwilligers. De vrijwilligers hebben dit enorm goed opgevangen, maar ze waren op zondagmiddag uitgeput.
De programmaonderdelen
In het weekend krijg je standaard drie keer mindfulness, twee keer yoga, maak je een boswandeling, is er een klankschaalsessie en krijg je een massage van 30 minuten. Ik vertel per onderdeel hoe ik het heb ervaren.
Kennismakingsronde (vrijdagavond)
Op vrijdag na het diner was er een uitgebreide voorstelronde, waarin iedereen iets over zichzelf vertelde en deelde wat hij/zij uit het weekend hoopte te halen. We zaten in een kring en ik zat bijna recht tegenover Ingrid, dus het duurde een tijdje voordat ik aan de beurt was. Ik vertelde over mijn burn out en long covid en dat ik vooral deelnam vanwege het sociale aspect. Door mijn long covid heb ik een tijd mijn sociale leven verwaarloosd en ik wil dit weer oppakken. Bovendien heb ik in het verleden yoga gedaan en was dit weekend een mooie kans om hiermee weer iets te doen. Ten slotte was ik benieuwd of ik tips zou opdoen i.v.m. mijn energieproblemen.
In mijn blogpost ‘Hoofd, hart of lijf?’ lees je over mijn gevecht met mijn burn out, long covid en het moeten stoppen met mijn werk als docent geschiedenis.
Onze groep bestond uit dertien deelnemers, drie vrijwilligers en de organisator (Ingrid). Op één na waren het allemaal vrouwen. De leeftijden lagen uiteen: De jongste was zesentwintig en de oudste was al in de zeventig. Nagenoeg iedereen was zeer slechtziend of blind. Vier deelnemers hadden een blindengeleidehond bij zich. Ook waren er deelnemers met gehoorproblemen. De ene werkt, de ander studeert en weer een ander richt zich volledig op vrijwilligerswerk. Ik word er altijd blij van om te horen dat mensen zich ondanks hun visuele beperking niet laten tegenhouden in het leven.
Sommige deelnemers waren al eerder mee geweest met een weekend van Ingrid, maar voor de meesten was het de eerste keer. De redenen voor deelname lagen ver uiteen. Zo noemen mensen:
- Behoefte aan bezinning, rust en/of balans in het leven;
- Hun hoofd leren uitzetten;
- Tijd om na te denken over levensbeslissingen;
- Beter leren slapen.
Ik kende slechts drie van de deelnemers. Meestal kom ik op activiteiten voor blinden en slechtzienden aldoor dezelfde gezichten tegen. Het was fijn om ook eens andere mensen te spreken.
De voorstelronde duurde lang. Iedereen kreeg ruim de tijd. Ik vond dit een prettige manier van elkaar leren kennen. Zo raakten we bekend met elkaars stem en achtergrond.
Ingrid vertelde hierna hoe het weekend ingedeeld was en wat we konden verwachten. Ze gaf ook aan dat het niet verplicht was om met alle onderdelen mee te doen.
Yogalessen (zaterdag- en zondagmorgen)
Naast elke yogamat stond een stoel. Ik gebruikte deze voor het dekentje en kussentje dat ik mee had voor de afsluitende ontspanning. Ik had ook een kleedje mee voor mijn geleidehond, zodat ze rustig naast me zou blijven liggen.
Op mijn mat wachtte ik in kleermakerszit tot de les begon. Zodra iedereen zat, stelde de yogadocente zich voor. Zij geeft yogales in de buurt en heeft toevallig een slechtziende in haar groep.
De eerste les deden we als opwarming stapsgewijs de bewegingen van een variant van de zonnegroet. De docente praatte rustig en zei welke bewegingen we moesten maken en wanneer we moesten in- en uitademen. Tijdens het rekken en strekken hoorde en voelde ik mijn lijf kraken. Ik had dit echt nodig blijkbaar. Het rekken en strekken voelde goed voor mijn lijf. Het enthousiasme voor yoga kwam al snel weer bij me boven. Ik heb een paar jaar meerdere keren per week yoga gedaan. Na mijn verhuizing heb ik het in mijn nieuwe woonplaats niet meer opgepakt.
Na de opwarming gingen we verder met andere oefeningen. Sommige staand, andere zittend op de yogamat en weer andere liggend op de grond.
Elke les werd afgesloten met een eindmeditatie, waarvoor we languit op de yogamat lagen met een dekentje en kussentje. Tarka kroop dan lekker tegen mij aan en legde soms zelfs haar kop op mijn buik.
Na afloop bleven we allemaal rustig op onze mat zitten en kregen we een glas yogi tea, die heerlijk smaakte.
In mijn blogpost ‘Hoe sport ik met mijn visuele beperking?’ lees je meer over mijn ervaringen met yoga en vertel ik over andere sporten die ik heb gedaan.
Veel deelnemers hadden nog nooit yoga gedaan en anderen hadden er wel al ervaring mee. Sommige deelnemers gaven daarom aan dat ze de oefeningen te snel vonden gaan. Voor mij had het tempo juist sneller gemogen. Voor de yogakenners: ik ben hatha en vinyasa yoga gewend en heb een hekel aan yin yoga. Voor een eerste keer yoga in tijden vond ik dit tempo prima.
Sommigen konden de staande oefeningen niet goed uitvoeren vanwege evenwichtsproblemen. De docent gaf hen andere opdrachten, die ze zittend op de stoel konden uitvoeren.
Het was voor mij wennen om met zo een grote groep blinden en slechtzienden yoga te doen. Vooral de eerste les raakte ik aldoor afgeleid door vrijwilligers die heen en weer liepen om deelnemers te helpen en door de rinkelende bel aan de halsband van een van de honden. Zelf zorgde ik ook even voor onrust. Tijdens een liggende oefening draaide ik mijn armen naar opzij. De hond van mijn buurvrouw was geïnteresseerd in mijn hand. Ik schoof een stuk opzij om de hond te ontwijken. Ze bleef me echter achtervolgen tot in het looppad. Ik kon mijn lachen niet meer inhouden toen de hond haar neus in mijn oor stak.
De tweede les was er geen hondenbel en had ik een andere plek in de zaal. Wat maakte dat ik me beter op mezelf kon focussen.
Het enige wat ik miste tijdens deze lessen, was dat de docent op een plek bleef en niet rondliep om je houding indien nodig te corrigeren.
Mindfulness (zaterdagmorgen en -middag en zondagmorgen)
Voorafgaande aan het weekend wist ik al dat dit het deel was waarmee ik het minste zou hebben. Ik had me voorgenomen er open in te gaan en het gewoon over me heen te laten komen.
Tijdens de mindfulness zaten we in dezelfde kring als tijdens het voorstelrondje. Een aantal van ons, waaronder ikzelf, had steeds een lekker dekentje over onze benen.
Tijdens de sessie van zaterdagmorgen hoorden we wat mindfulness is en wat het voor je kan doen. Ik was wat soezerig van de yoga en heb niet alles goed onthouden. Hedda en ik denken dat het zoiets was als: Vriendelijk en compassievol zijn voor jezelf en alle gedachten, gevoelens en fysieke sensaties die je hebt er oordeelloos laten zijn.
Daarna deden we een zittende meditatie. Voeten plat op de grond, handen op je bovenbenen, actief rechtop zitten, ogen dicht en probeer je gedachten stil te krijgen. Ik dacht altijd dat je helemaal nergens aan mocht denken en dat lukte me nooit. Ingrid vertelde dat helemaal nergens aan denken onmogelijk is. Ze gaf het advies om als je weerstand ervaarde, dat er ook te laten zijn zonder oordeel en toch de oefening met aandacht te blijven doen.
We luisterden naar onze ademhaling en voelden hoe deze aanvoelde in diverse delen van ons lichaam. Ingrid leidde ons stap voor stap door de meditatie. Mijn gedachten vlogen alle kanten op. Ik kreeg ze niet stil.
Na afloop kwamen er positieve reacties van de deelnemers, ze zeiden o.a. dat ze er rustig van werden.
Op zaterdagmiddag deden we een zittende bodyscan meditatie. Tijdens zo een bodyscan probeer je met je geest je bewust te worden van je hele lichaam. Daarmee voel je aan wat er gaande is in je lichaam. Het doel ervan is om het contact terug te vinden tussen lichaam en geest. Ik heb dit in het verleden vaker gedaan, maar het is niet echt mijn ding.
Ingrid leidde ons weer door de meditatie heen. We begonnen bij de ene voet, gingen via de kuit omhoog naar de knie, het bovenbeen en de billen. Dan het andere been, de romp, arm een, arm twee via de schouders en de nek naar het hoofd. Mijn gedachten vlogen weer alle kanten op. Ik probeerde ze te richten op het betreffende lichaamsdeel en dan vloog er weer een gedachte mijn hoof binnen.
Achteraf waren er weer enthousiaste verhalen. Iemand die veel oogpijn heeft, merkte dat de pijn naar de achtergrond ging, doordat ze haar aandacht op andere delen van haar lijf richtte.
Op zondag ging de mindfulness door tijdgebrek niet door.
Voor mijzelf voegde de mindfulnessbijeenkomsten niets toe. Een half uurtje op de bank met een luisterboek geeft mij meer rust.
Klankreis met klankschalen en andere mystieke instrumenten (zaterdagavond)
Ik keek hiernaar uit, omdat ik het in het verleden al eens ervaren heb en toen heel mooi vond. Al weet ik dat het sommige mensen emotioneel raakt, ervaar ik dat zelf niet. Ik geniet echter van de unieke klanken en geluiden en de sfeer eromheen.
Vooraf vertelde Ingrid dat we een voor een de zaal binnen zouden gaan. Bij de deur zouden we in een grote klankschaal gezet worden voor een energetische reiniging met een saliesigaar. Energetisch watte? Wat voor sigaar? Ik wilde weten wat ik kon verwachten en vroeg, ondanks dat ik me wat dom voelde: ‘Sorry die termen zeggen mij niets. Wat is energetisch reinigen en wat een saliesigaar? Hoe werkt dat?’ Er werd gezegd het over me heen te laten komen.
Ik was nummer vier. Het gebeuren rond de klankschaal ging voor mijn gevoel snel. Ik rook iets en voelde de schaal trillen. Voordat ik het wist, was het al over en werd ik de zaal in geleid. Heb ik iets gemist? Later hoorde ik dat hoe lang de klankschaal doorklinkt iets zegt over jouw energie. Ik heb daarop helaas niet gelet.
De zaal rook naar salie en de deelnemers lagen op yogamatten. De uitvoerders begonnen met het maken van geluiden, waaronder een trommel en een van de vrouwen die de klank aum zong. Deze klank staat voor het creatieve aspect van het universum, het begin of ontstaan van iets
Ze vroegen ons mee te zingen.
Helaas heb ik hooguit tien minuten van de sessie meegemaakt. De trommel riep bij mij stress op. Sinds ik long covid heb, raken sommige geluiden mijn overprikkeld brein. Mijn lijf schiet dan in de stressstand. Deze trommel riep dit gevoel heel sterk op. Mijn oren bedekken met mijn handen en met mijn hoofd naar de muur gaan liggen, hielp niet. Mijn stress werd aldoor erger. Mijn hoofd riep alleen maar: ‘Gevaar, gevaar, gevaar! Vlucht, vlucht, vlucht! Ik moet hier weg!’ Dit had ik een eeuwen niet meer zo sterk gehad. Een vrijwilliger heeft me de zaal uitgeholpen.
Ik vermoed dat naast dat het specifieke geluid van deze trommel in mijn prikkelzone zat, de vele prikkels die ik die dag en de dag daarvoor heb gehad mijn overgevoeligheid voor die trommel hebben versterkt.
Achteraf hoorde ik o.a. dat mensen erg onder de indruk waren van de sessie. Bij sommigen kwamen er zelfs tranen, omdat er dingen uit hun verleden boven kwamen.
Achteraf vertelde Hedda mij dat er tijdens de sessie gebruik gemaakt werd van percussie-instrumenten en een soort trekharmonica. Haar is vooral de sfeer bijgebleven. Ze voelde zich heel rustig, licht en gelukkig en af en toe ook ontroerd en aan het einde van de sessie ook heel energiek (op een ingetogen manier). Aan het einde werd er een zogeheten talkingstick doorgegeven. Degene die de stok in handen had, kreeg het woord en mocht iets zeggen over hoe zij/hij de sessie had ervaren of hoe zij/hij zich nu voelde.
Boswandeling (zaterdagmiddag)
Een ander onderdeel waarin ik zin had, was de wandeling. Omdat bijna de hele groep blind of zeer slechtziend was, was dit even een uitdaging. Een deel van de groep liep in een treintje, waarbij ze hun stok naar achter staken, zodat de persoon achter hen die kon vastpakken en ze pakten zelf de stok van de persoon voor hen vast. Vooraan de rij liep iemand die kon zien. Ik vind dit een minder prettige manier van lopen en liep gearmd met Hedda achter de groep aan. Er waren vier geleidehonden in de groep en deze renden door het bos. Uiteindelijk liepen de mensen met geleidehond voorop, zodat de honden meer vooruit renden en de stokkentrein geen gevaar liep om door de dollende honden onderste boven te worden gelopen.
Er werd toen ook gevraagd verder in stilte te wandelen om de energie laag te houden. Toen wij de groep ver vooruit waren, begonnen onze gesprekken weer. De vrijwilliger die ons begeleidde, wist ons zelfs aan het huilen te krijgen van het lachen.
Massage
Op vrijdagavond kon iedereen aangeven wanneer hij/zij de massage wilde en van wie. Er waren vier masseurs. Op zondagmorgen was ik aan de beurt. Mijn nek en schouders zitten altijd vast en ik had gevraagd om iemand die stevig kon masseren. Dat is Ingrid begreep ik. Helaas hoorde ik zondag bij het ontbijt dat ik toch iemand anders kreeg.
Met de nieuwe masseur kwam ik uit op een shiatsu massage. Hierbij gebruikt de masseur de duimen, vingers en handpalmen om druk uit te oefenen op het lichaam. Met als doel interne stoornissen te corrigeren en de algehele gezondheid te verbeteren.
Ik werd gemasseerd met mijn kleren aan en lag op een mat op de grond. De masseur oefende druk uit op bepaalde punten van mijn lijf. Dit deed ze niet alleen met haar handen, maar ook met haar armen en voeten. Ook werden mijn ledematen uitgestrekt. Zelfs mijn buik werd gemasseerd. Dat laatste was een aparte ervaring met allemaal trillingen in mijn buik.
Het was een fijne massage. Het was alleen niet de massage die mijn lijf nodig had. Toen ik dit achteraf vertelde, heeft Ingrid (zo lief) kort mijn nek en schouders los gemasseerd. Dat bracht de verlichting waarnaar ik zocht.
Afsluitingsrondje (zondagmiddag)
Na de lunch op zondag gingen we voor de laatste keer naar de mindfulnesszaal, waar we weer in een kring zaten. We deden een rondje met hoe iedereen het weekend had ervaren.
Iedereen was positief. Iemand die al jaren maar een paar uur per nacht slaapt, had op zaterdagnacht een hele nacht geslapen. Anderen hadden levensbeslissingen genomen of waren gewoon tot rust gekomen. Ook mijn doel van het weekend was geslaagd. Ik had yoga herontdekt en wilde er thuis weer meer mee gaan doen. Ik merkte echt verschil in mijn lijf tussen nu en die eerste yogales waarin alles kriekte en kraakte in mijn lijf. Ook het sociale doel was voor mij gehaald. Dat je zo in de natuur zat, vond ik heerlijk. Tarka kon vier keer per dag rennen in het bos met andere honden. Dat gaat thuis niet. Ik gaf aan zeker nog een keer mee te gaan met zo een weekend.
Als feedback gaf ik aan dat de vrijdag voor mij als geleidehondenbaas nogal vol was. We werden tussen 16.00 en 17.00 uur verwacht. Wij waren er rond 16.30 uur. Omdat we toen vrijwel meteen de honden gingen uitlaten, koffiedrinken en dineren, kon ik pas toen ik om 23.00 uur terug op de kamer was, mijn tas uitpakken. Hedda, die geen hond heeft, kon na aankomst, toen wij met de honden liepen, haar spullen al uitpakken. Ingrid was blij met deze feedback en gaf aan de volgende weekenden de aankomsttijd een uur te vervroegen.
Om 15.00 uur was het weekend alweer voorbij.
Conclusie
De locatie was goed en hotelkamers zijn prima. Ze hebben lekkere bedden. Geweldig dat je de hond buiten meteen los kunt laten en dat je zo in het bos bent. Je voelt en hoort de natuur en daarmee de rust. Het vroeg opstaan was niet echt mijn ding, omdat ik tegenwoordig negen uur slaap nodig heb.
Er gebeurde een paar onverwachtse dingen, die bij mij wat stress opleverden. Dit lag helemaal buiten de invloed van Ingrid. Zo moesten wij van de locatie op zondagmorgen ineens uitchecken i.p.v. na de lunch. Mijn spullen waren nog niet ingepakt en ik had, doordat ik na het ontbijt mijn massage had, geen tijd om dit te doen. Er werd een uitzondering voor me gemaakt, maar omdat was gezegd dat het zo snel mogelijk moest, kreeg ik er toch stress van. Pas tegen lunchtijd had ik de kans mijn spullen in te pakken en mijn kamersleutel in te leveren.
Ik heb Ingrid leren kennen als een probleemoplosser eerste klas. Met de boeking van de klankschaalsessie was iets misgegaan en ze heeft op zaterdagmorgen in een paar uur andere mensen gevonden om de sessie toch door te laten gaan. Ook wist ze problemen binnen de groep op te lossen op een manier waarop iedereen zich gehoord voelde. Dat vind ik knap.
Ik was vooraf wat zenuwachtig of ik het weekend wel leuk zou vinden. Ik geef nooit zoveel geld uit aan een weekend weg voor mij alleen. Het weekend was uiteindelijk heerlijk en het is zeker een aanrader. Ook als je geen ervaring hebt met yoga kun je gewoon deelnemen. Je hoeft ook niet bang te zijn dat het te zweverig is. Ik houd daar zelf ook helemaal niet van. Ik zag het als een relaxweekend voor mezelf. Ik heb me inmiddels zelfs opgegeven voor het weekend in september 2023.
Meer weten?
Wil je meer weten over de yoga- en mindfulnessweekenden van Ingrid Smith of wil je zelf eens mee? Klik dan hier om naar de website van Blindfulness Retraites te gaan. Op deze site vind je ook haar massage retraites, waarbij je leert masseren. Het is overigens ook mogelijk om zelf een begeleider mee te nemen. Je kunt je op haar site ook opgeven voor haar e-mailnieuwsbrief.
Nooit meer een Tikje Anders blog missen?
Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.