Een oneerbaar voorstel

Foto van zwarte labrador Bartele, die staat met zijn blindengeleidehondentuig aan. Hij kijkt om.

Deel dit bericht met je netwerk!

Ik vind het onprettig om te staan tijdens een rit met het openbaar vervoer. Ik heb dan het idee dat ik aldoor alert moet zijn om onverwachtse bewegingen op te vangen. Ik kan niet zien en daardoor niet inspelen op de bewegingen van mensen verderop in het rijtuig. Als ik zie dat zij meer wiebelen, omdat we over een wissel gaan, kan ik me niet steviger vastpakken. Ik weet dit pas als ik mijzelf voel wiebelen. Ook uit de voorruit van de bus kijken of er een bocht aankomt, is er voor mij niet bij. Ik maak er daarom dankbaar gebruik van als iemand mij en stoel aanbiedt of op een lege plek wijst. Mensen reageren echter raar als ik, met mijn visuele beperking, voor hen hetzelfde doe. Zo ook in het onderstaande stukje dat ik ooit op Hyves plaatste.

Maandag 5 oktober 2009

Het is rond 8.00 in de morgen en ik zit, met mijn blindengeleidehond Bart tussen mijn benen, op een klapstoel in de trein. Nou ja, trein… Het is zo een veredelde tram (=sprinter). Ik zit op een klapstoel en op de klapstoel naast mij staat mijn tas. Terwijl ik in mijn tas rommel, op zoek naar iets dat ik niet kan vinden, merk ik plotseling dat er iemand naast me staat. Oeps! Verontschuldigend zeg ik: ‘Sorry hoor. Een ogenblikje ik zoek iets in mijn tas daarna schuif ik voor u op.’
Waarop een vrouwenstem zegt: ‘Oh nee! Ik … eh … blijf wel staan hoor. … U hoeft geen moeite voor mij te doen. … Ik hoef echt niet te zitten.’
De toon waarop dit gezegd wordt, is alsof ik haar een zeer oneerbaar voorstel deed. Ze vindt het waarschijnlijk schandelijk als een visueel gehandicapte met een blindengeleidehond voor haar moet opschuiven. Dat kan je ethisch en moreel niet van zo iemand vragen of aannemen.
Inmiddels heb ik gevonden wat ik zocht en zet mijn tas op schoot, waardoor de plek vrij komt. Ze gaat echter niet zitten, en volgens mij loopt ze zelfs door. Een andere reiziger maakt wel dankbaar gebruik van de plek.

En jij?

Hoe reageer jij als iemand met een beperking je een plek aanbiedt in het openbaar vervoer? En als je zelf een visuele beperking hebt, hoe reageren anderen als jij hen een plek aanbiedt?

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.

Deel dit bericht met je netwerk!

3 gedachten over “Een oneerbaar voorstel

  1. Dit is wel herkenbaar. Op een terras gebeurt hetzelfde. Sommige mensen blijven meters bij je vandaan ….
    In de trein maken medepassagiers meestal plaats voor mij. Ik ben blind en (zichtbaar) slecht ter been. Ik stel dart zeer op prijs en bedank hen daar hartelijk voor.

    1. @ Minie: Ja, dat is ook herkenbaar. Sommige mensen denken volgens mij dat een beperking besmettelijk is of zo. Maar ja, daartegenover staan die mensen die wel voor ons op staan in de trein en hulp aanbieden als je op straat loopt.

Laat hieronder jouw reactie achter op bovenstaande blog

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.