Mijn blog over leven met een visuele beperking: kleine verschillen, grote vooroordelen
In deze categorie deel ik eens in de twee weken een ervaringsblog over iets dat mij is overkomen door mijn visuele beperking. Ik maak de meest gekke dingen mee, ontmoet rare mensen, krijg vreemde opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd of beland in vreemde situaties.
Een blindengeleidehond biedt veel voordelen. Zo geeft Tarka mij vrijheid, zelfstandigheid en bespaart zij mij, doordat ik niet met de taststok hoef te lopen, heel veel energie. Er zitten ook nadelen aan. Een geleidehond is en blijft een hond en heeft de nadelen die elk huisdier heeft: verharen, ziekte, naar buiten in weer en wind, enz. Een tijd geleden vertelde ik al dat ze ook… Lees verderOpgelucht en opgelaten
Geleidehonden blijven honden en laten zich soms verleiden. Onlangs vertelde ik al in de blog ‘Het brood uit de bek sparen’ al over mijn blindengeleidehond, Tarka, en haar vondst op straat. En in ‘Takkenbeest!’ ging het over een vieze vondst van mijn tweede geleidehond Umbar. Maar ook Tobias, mijn derde geleidehond, heeft toen ik in Weesp woonde, eens iets heel smerigs mee naar huis genomen…. Lees verderDoggybag
Honden kunnen smerige dingen doen. Blindengeleidehonden zijn hier niet anders in dan honden zonder baan. Onlangs vertelde ik in de blogpost ‘Het brood uit de bek sparen’ al over Tarka en haar vondst op straat. Dit deed me denken aan onderstaande situatie met mijn tweede blindengeleidehond Umbar. Tijdens mijn tijd met Umbar woonde ik in een benedenwoning in Weesp. In de blog ‘Hoe verliep de… Lees verderTakkenbeest
Sommige mensen denken dat geleidehonden altijd braaf zijn. Dit klopt niet. Het blijven dieren en het zijn geen robots. Geleidehonden zijn slimme honden, dat moet ook wel, anders waren ze niet zo goed in hun werk. Die slimheid zetten ze soms in voor hun eigen belang. Bij Labradors heeft het ondeugende gedrag meestal te maken met eten. Een Labrador heeft altijd honger. Ook Tarka, mijn… Lees verderHet brood uit de bek sparen
Vanaf eind juni mag je weer met grote groepen bij elkaar komen als je de 1,5 meter maar handhaaft. Dat betekent dus weer verjaardagsfeestjes. Een ding aan deze verjaardagen heb ik absoluut niet gemist. Wat dat is vertel ik aan de hand van onderstaande anekdote. In de blog ‘Hoe ga ik met mijn visuele beperking om met de coronamaatregelen?’ lees je hoe mijn leven… Lees verderDe marteling
Door mijn visuele beperking krijg ik helaas af en toe te maken met pestgedrag. Het zijn meestal kinderen. In mijn blog ‘Glowing in the dark ogen’ vertelde ik al over de leuke opmerkingen die kinderen soms maken. Helaas is af en toe het tegenovergestelde het geval. Zo kwam ik onlangs in aanraking met een stelletje etters. ‘Welk cijfer staat er op mijn shirt?’ Tijdens… Lees verderBlinde lama’s die kunnen tellen
Soms verbaast het mensen, hoewel ik het zeg en ik mijn blindengeleidehond bij me heb, dat ik blind ben. Onlangs gaf ik voor de eerste keer een-op-een geschiedenisles aan een nieuwe leerling, waarbij dit ook gebeurde. Aan het begin van onze les vroeg ik hem of hij beide boeken bij zich had. Mijn vraag werd gevolgd door een lange stilte. Omdat ik vermoedde dat hij… Lees verderEcht blind
Ik moet innerlijk lachen als ik in contact kom met mensen die niet weten hoe ze om moeten gaan met blindheid. Ze weten bijvoorbeeld niet hoe ze richting moeten aangeven. Onlangs waren mijn ouders bij ons en ging ik met hen naar de Turkse winkel om baklava te kopen. Ik was er nog nooit geweest. Voor mijn gevoel was het een kleine volle winkel. Een… Lees verderBlind? Wat is dat?
Als visueel gehandicapte naar de huisarts gaan in coronatijd kan aparte situaties opleveren. Onlangs creëerde ik een domino-effect in de wachtkamer van de huisarts. In de blog ‘Sprakeloos’ lees je wat er voorafging aan dit alternatieve dominospel. Als ik ergens vaker kom sla ik in mijn hoofd op hoe een ruimte eruitziet en waar welke objecten staan. Normaal gesproken staan als ik de wachtkamer van… Lees verderHet domino-effect
Niet iedereen weet hoe ze moeten praten tegen iemand met een beperking. Sommigen raken zelfs sprakeloos. In de blog ‘Het syndroom van Lust-Zij-Ook-Een-Plakje-Worst’ gaf ik hier al voorbeelden van. Onlangs gebeurde het weer. Een bezoek aan de huisarts is in coronatijd anders. Het begint met de praktijk binnen mogen. Onlangs moest ik naar de huisarts, dus maakte ik telefonisch een afspraak. De assistente vraagt of… Lees verderSprakeloos
Het leuke aan kinderen vind ik meestal hun manier van denken en die gedachten dan ook uitspreken zonder filter. Zij zeggen dingen tegen mij over mijn beperking die volwassenen misschien wel denken, maar niet durven zeggen. In de blog ‘Blinde lama’s die kunnen tellen’ lees je over kinderen en volwassenen, die een stuk minder aardig waren. Onlangs liep ik ’s middags na het… Lees verderGlowing in the dark ogen
Goed voor mijn geleidehond zorgen vind ik belangrijk, omdat zij ook altijd zo goed voor mij zorgt. Ze vergroot mijn zelfstandigheid en maakt dat routes lopen me minder energie kost. Ze is geen robot en ze probeert soms sneaky dingen te doen, zoals snel even aan een paaltje ruiken als we er voorbijlopen. In dit soort gevallen gebruik ik het woord foei. Foei is voor… Lees verderFoei baas!
Luisteren is een belangrijke vaardigheid, die helaas niet iedereen bezit. Op een keer zit ik in de trein verdiept in een spannend luisterboek als ik een mannenstem hoor zeggen: ‘Goedemiddag.’ Ik hoor dit soort begroetingen wel vaker in de trein en het blijkt zelden tegen mij, dus ik reageer er niet op. In de blog ‘Hoe reis ik met mijn visuele beperking met het openbaar… Lees verderOp stoom
Het gebeurt dat mensen mij met of juist zonder taststok niet herkennen. Of, erger nog, mij aanzien voor een andere blinde. Onherkenbaar met taststok Vanaf 1 oktober mogen honden loslopen langs het Markermeer. Ik loop daarom, als het weer het toestaat, een paar keer per week met Tarka naar het meer om een stuk te wandelen. Extra beweging is tijdens coronatijd nodig om gezond te… Lees verderWie ben ik?
De diagnose van het syndroom van Lust-Zij-Ook-Een-Plakje-Worst stel ik bij mensen die mij vanwege mijn visuele beperking niet voor vol aanzien. Ik heb een allergie voor mensen die zodra ze merken dat ik blind ben me als een peuter behandelen. Dit soort situaties irriteren mij en ik schiet dan soms uit mijn slof. De symptomen van het syndroom zijn: Denken dat mensen die niet zien… Lees verderHet syndroom van Lust-Zij-Ook-Een-Plakje-Worst