Bah, bah, bah! Onlangs gebeurde er iets, waarvan ik weer de bibbers kreeg. Eerder vertelde ik in de blogpost ‘Geur, tast, gehoor … bleeehhh, jakkes, gatver’ al over dat ik een bloedhekel heb aan het hebben van vieze handen. Daarin lees je hoe ik in een gft-container duik voor een verloren voorwerp. Onlangs had ik weer zo een gatver-situatie.
November 2021
Het is weer tijd om mijn vinger- en teennagels te knippen. Ik pak het kleine nagelschaartje en ga methodisch vinger voor vinger af. Mijn handen hangen boven het kleine vuilnisbakje in de badkamer, zodat de nagelrestjes daarin terechtkomen. Het is iets dat ik al zo vaak heb gedaan dat ik het op de automatische piloot doe. In een mum van tijd is het klusje klaar.
Dan mijn tenen. In dit geval gebruik ik niet het vuilnisbakje voor mijn nagelresten. Met mijn rugklachten krijg ik dat niet op een comfortabele wijze voor elkaar. Daarom zet ik mijn voet op de rand van het toilet en laat de nagelresten tijdens het knippen in de toiletpot vallen. Naast rugklachten heb ik ook problemen met mijn handen. Soms vallen dingen daardoor zomaar uit mijn handen. Deze keer was dit op een heel ongelukkig moment.
Ik heb al een paar tenen gedaan als het mis gaat. Ik knijp in het nagelschaartje om een stukje nagel door te knippen, maar mis de kracht. Het nagelschaartje schiet tussen mijn vingers door en ik hoor gekletter van metaal op porselein. Val niet in het water, denk ik wanhopig. … Kletter. … Blijf nou liggen! … Kletter. … Dit is niet zo erg, stel ik mezelf gerust, hij ligt nog niet in het water. … Plons!
Shit, shit, shit! Lekker gedaan weer Deb. Paniekerig kijk ik om me heen in de hoop op een oplossing. Zal ik gewoon doortrekken? Dan koop ik gewoon een nieuwe. Natuurlijk is er maar één oplossing. Met moeite leg ik me hierbij neer. Ondanks dat ik het niet zie, knijp ik mijn ogen stevig dicht, haal diep adem en knijp mijn kaken op elkaar. Dan steek ik, met gigantische weerzin, mijn hand in het toiletwater. Eerst mijn vingertoppen, dan mijn vingers en uiteindelijk mijn hele hand. Ik probeer niet na te denken, maar dat lukt niet. Het water voelt vettig of verbeeld ik mij dat? De wanden lijken slijmerig. Wanneer is het toilet ook alweer voor het laatst schoongemaakt? Vanmorgen? Gister? Eergister? Mijn brein is blanco. Ondertussen voel ik wanhopig rond met mijn vingers naar het nagelschaartje. Dan voel ik iets. Wat is het? Voorzichtig voel ik met een vinger. Het is metaal. Yes! Ik grijp het ding vast en trek mijn hand vliegensvlug terug uit het water. Ik gooi het nagelschaartje walgend in de wastafel en zet met mijn andere hand de kraan aan. Na een paar minuten grondig handen wassen met zeep ben ik het vieze gevoel aan mijn hand enigszins kwijt. Ik haat vieze handen!
En jij?
Wat vind jij echt smerig om aan te raken? Deel het hieronder in het reactieveld.
Heel herkenbaar. Waar ik echt van gruwel is poep. Mijn geleidehond heeft een periode gehad dat ze moeite had met poepen en dat kwam er dan ‘s nachts ineens uit. En elke keer kostte het me minstens een kwartier om mezelf ertoe te zetten dat met wegwerpdoeken op te pakken en in een vuilniszak te mikken, zelfs met handschoenen aan. Dus zo’n schaartje uit de wc-pot halen zou echt mijn nachtmerrie zijn. Maar misschien wel ook een idee voor jou: zorg dat je van die latex wegwerphandschoenen in huis hebt. Dat maakt zulke dingen ietsje minder verschrikkelijk ?
@ Lisa: Ja, dat is ook smerig. Vooral als het diarree is. Ik moet dan heel hard mijn best doen niet zelf over mijn nek te gaan bij het opruimen. De stank helpt natuurlijk helemaal niet. Alleen daarvan draait mijn maag zich al om. Iets opruimen met schoonmaakhandschoenen aan vind ik lastig. Ik voel dan niet goed waar er iets ligt en of ik alles al heb opgeveegd. Voor de toiletexcursie had dit wel een idee geweest inderdaad.