Tikje Anders

Afgelopen jaren zag ik uitnodigingen voorbijkomen voor gratis zeildagen met zeilschip De Compaen over het IJsselmeer, georganiseerd door Zeilen met Visie. Dit jaar besloot ik me op te geven. Een slechtziende vriendin van mij wilde het ook proberen en we besloten samen te gaan. Hieronder lees je mijn impressie van de zeildag van zaterdag 25 mei 2024.

Vooraf

Een paar weken voorafgaand aan de tocht krijg ik mail met de laatste informatie en de deelnemerslijst en een week van tevoren worden we toegevoegd aan een WhatsApp-groep. . Behalve mijn vriendin E ken ik niemand. We moeten voor 10.00 uur opstappen op de catamaran De Compaen in de haven Flevo Marina in Lelystad. De jachthaven ligt een flink stuk van station Lelystad en we moeten zelf zorgen voor vervoer. In de NS-app zien we dat de treinverbinding die morgen dramatisch is, omdat er werkzaamheden rond Schiphol zijn. Aangezien onze blindengeleidehonden niet mee kunnen, maakt dat het wel erg ingewikkeld. We besluiten samen heen te reizen met een Valys-taxi vanaf het huis van E en terug met het openbaar vervoer te gaan. De hele week is het weer slecht en op het laatste moment is er gedoe tussen mensen in de WhatsApp-groep, waardoor we ons hart vasthouden voor de zeildag. We grappen dat wanneer het niets is, we iedereen negeren en een hoekje opzoeken op de boot om te kletsen en te lezen.

Inschepen

Net iets voor tien uur zet de Valys-taxi ons, met droog weer, af bij de haven. Na een telefoontje dat we de boot niet kunnen vinden, komen twee van de schippers ons tegemoet. Onderweg naar de boot maken we een korte stop bij de toiletten.
Daarna helpen ze ons voorzichtig over de brede rand van de boot heen en leiden ons naar twee bankjes die tegenover elkaar staan. Door afzeggingen zijn we vandaag slechts met vijf passagiers. Wat een luxe op zo een grote boot. We zijn met vijf vrouwen. Naast E en mij zijn er een slechtziende vrouw die alleen is gekomen, een vrouw met een visuele en auditieve beperking en haar gebarentolk. Het voelt aan als een gezellige groep.

Kennismaken met de boot

De schippers stellen zich nogmaals voor. Ze zijn met z’n drieën, omdat ze een nieuwe schipper inwerken. Een van hen legt uit dat de boot een catamaran is, met op de ene lange drijver het zeil en op de andere lange drijver een kajuit met een keuken en toilet. Als we voor het eerst het toilet willen gebruiken, moeten we de schippers inseinen, omdat ze daarbij wat instructie moeten geven. Aan de kant van de kajuit zijn ook bankjes onder een overkapping, handig voor wanneer het regent of er harde wind staat.
Naast een zeil heeft dit schip ook een motor. Die wordt vooral gebruikt als de wind niet in de goede richting staat.
De bankjes waarop wij nu zitten, zijn kisten en staan op het midden van de boot met daarnaast het roer. Aan de achterkant en voorkant van het schip, dus achter de bankjes, is de grond niet hard, maar hangt er een zogenaamde trampoline tussen de drijvers. Je kunt daaroverheen lopen, maar het is dus onstabiel. Op de trampolines aan weerszijden van de boot liggen zitzakken om lekker op te hangen. Deze boot kan beide kanten op varen, dus heeft geen echte voor- of achterzijde. Het ligt aan het weer en de wind wat we vandaag gaan doen. Het streven is ergens aan te leggen tijdens lunchtijd, waar we van boord mogen.
Voor we vertrekken worden onze tassen opgeborgen in de kajuit en krijgen we een zwemvest aan.
Het is voor mij lastig om me een beeld te vormen van de catamaran en daarom krijg ik een korte rondleiding van een van de schippers. De indeling blijkt eenvoudig, waardoor ik weet dat ik me de rest van de dag prima kan redden.

Tot rust komen

Na het vroege opstaan en onze Valys-reis, waarbij we met twee andere vrouwen in een kleine auto gepropt zaten, zijn E en ik toe aan wat relaxen en we installeren ons op de zitzakken op de achterkant van de boot. Het is inmiddels al tegen elfen en we hebben trek. We luisteren naar de golven, eten een paar van onze zelf meegebrachte broodjes en laten de app Be My Eyes de omgeving beschrijven. De gebarentolk schuift bij ons aan en beschrijft waar we langsvaren. Ze vertelt over windmolens, andere schepen, mooie uitzichten, e.d.

Het scheepstoilet

Na een rondje koffie en thee, wordt besloten naar Urk te varen en daar aan te leggen.
Na alle thee moet ik plassen en ik vraag een schipper om uitleg van het scheepstoilet. Het blijkt een hele onderneming. Het zit in een hokje, met een lage deur. Zodra ik mijn zaken gedaan heb, moet ik tien keer aan een hendel naast het toilet trekken om te pompen om het toilet door te spoelen. Je mag niets in het toilet gooien, dus ik krijg een vuilniszakje om het toiletpapier in te doen, wat later in een andere vuilniszak gaat. Bij het hokje uitstappen, vergeet ik de lage deur en stoot mijn hoofd. Au…

Kennismaken

Ik besluit kennis te maken met de andere twee deelnemers en ga zitten op de bankjes van eerder. Het blijkt inderdaad een leuke club te zijn. We hebben het over hun eerdere tochten met de Compaen, vakanties, werk en toegankelijkheidsproblemen. Ondertussen is de boot over gegaan van het zeil op de motor.

Bijzondere activiteiten rond Urk

Na een half uur naderen we Urk. De zonnebrandcrème komt uit de tassen, want de zon schijnt hier volop. Het is enorm druk met boten, omdat het vandaag de traditionele reddingsbotendag van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) is. Mensen varen een rondje mee met de snelle reddingsboten, we zien een oefening met een liferaft (=reddingsvlot) en er wordt een rode flare (=noodvuurwerk) afgeschoten. Wij varen dwars door de stinkende, oranje wolk die het noodsignaal veroorzaakt. Dichter bij de haven komen we een stroom roeiboten tegen die meedoen met de Vuurtorenrace Urk en daarvoor 15 kilometer roeien over het IJsselmeer. Het schijnt een mooi gezicht te zijn al die verschillende boten en roeiploegen.

Op Urk

Na het aanmeren, hebben we een uur voor onszelf op Urk. De zwemvesten gaan uit en ik ontdoe me van mijn nu veel te warme winterjas. We besluiten bij elkaar te blijven en een terrasje op te zoeken. De schippers blijven aan boord om te klussen.
Bij het eerste terras dat we tegenkomen, ploffen we al neer. Het blijkt iets te heet in de zon en we verhuizen snel naar een ander tafeltje. Jammer genoeg hebben ze geen gebak en de hapjeskaart verraadt dat het een chique tent is. Van de helft weten we niet wat het is. Een van de deelneemsters raadt ons af om wat te bestellen, zij heeft lekkers mee voor op de boot. We houden het daarom bij drankjes. We kletsen lekker verder, en gaan nu meer de diepte in. Er vallen hier en daar wat tranen als het gaat over UWV-afkeuringen. Het uur is zo om en om het scheepstoilet te vermijden, gaat iedereen hier naar het toilet voordat we de boot weer op gaan. Als we terugkomen heeft de gebarentolk al afgerekend, zij trakteert ons. Wat lief!

Snacken en relaxen

Weer terug aan boord gaan de zwemvesten weer aan en wordt de beloofde koelbox met het lekkers uit de kajuit gehaald. Er zijn toastjes met diverse smeersels en blokjes kaas. En er is meer dan genoeg, omdat er was gerekend op veel meer mensen. Wat een heerlijke traktatie! We blijken allemaal nog niet uitgepraat en gelachen.
De boot vaart terug zonder motor. Lekker, zonder dat gerommel. Als de buiken gevuld zijn, trekken de deelnemers zich een voor een langzaamaan terug om uit te buiken en relaxen. Ook ik zoek een zitzak op om lekker een luisterboek te lezen. Tegen half vier krijg ik het weer fris, de zon is weg en de wind neemt toe. Ik besluit alvast mijn spullen bij elkaar te zoeken in de kajuit en mijn winterjas weer aan te doen. Dat was goed getimed, want een kwartier later leggen we weer aan in Lelystad. We bedanken de schippers voor de gezellige dag.
E en ik krijgen van een deelneemster een lift aangeboden naar station Almere. Zij en haar man lopen zelfs nog mee naar het spoor. Geweldig, zonder hen hadden we de trein gemist. In de trein genieten en praten we na. We zijn allebei moe, maar blij dat we de stap hebben gezet om mee te gaan.

Wat vond ik ervan?

Vooraf wist ik niet goed wat ik moest verwachten, maar de dag is me 200% meegevallen. De catamaran is lekker ruim en er zijn genoeg zitplaatsen. Vooral omdat wij nu slechts met vijf passagiers waren, kon iedereen gaan en staan waar hij wilde. De schippers waren aardig en erg behulpzaam. Je kon merken dat ze plezier hadden in het werk. We hadden een leuke groep. Er was echt een klik en dat merkte je in de sfeer. Iedereen hielp iedereen en er werd niet gemopperd en veel gelachen.
Het enige nadeel vind ik dat wanneer je met het openbaar vervoer komt dat de jachthaven vanaf station Lelystad slecht bereikbaar is. Vanaf het station kun je met een bus, waarna je nog 15 minuten moet lopen, of je moet een taxi nemen.
Al met al vond ik het een leuke dag en mocht ik volgend jaar weer kunnen, ga ik graag weer mee.

Meer weten?

Wil je ook een keer gratis meezeilen op De Compaen? Zeilen met Visie organiseert elk jaar meerdere zeildagen voor mensen met een visuele beperking. De data worden gedeeld via de Oogvereniging. Klik hier om naar de site van de Oogvereniging te gaan met de data voor de tochten in 2024 en klik hier om naar de site van Zeilen met Visie te gaan.

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.