Soms word ik op het verkeerde been gezet als ik een gesprek over mijn beperking verwacht en het ineens over iets heel anders gaat. Zo ook laatst.
Maandag 27 mei 2024
Na haar middaguitlaatronde lopen mijn blindengeleidehond, Tarka, en ik onze voortuin in. Plotseling hoor ik een verbaasde kinderstem achter mij vragen: ‘Waarom gaat ze daarheen?’
Een vrouw antwoordt: ‘Die mevrouw woont daar. Dat is haar huis.’
‘Ah,’ hoor ik het kind nadenkend zeggen.
Terwijl ik nog naar mijn sleutel zoek, blijkt dat het verhoor nog niet voorbij is. Het kindje vraagt: ‘Wat is dat?’
Daar gaan we weer, denk ik. Lichtelijk nieuwsgierig vraag ik me af of het vingertje naar het tuig van Tarka of naar mijn taststok wijst.
Het antwoord van de moeder is echter verrassend: ‘Dat is een poes.’
Ah, een van onze katten zit blijkbaar te pronken in de vensterbank.
Als ik me glimlachend omkeer, vraagt het kind met ontzag: ‘Heeft u een poes en een hond?’
Mijn glimlach wordt breder en ik zeg: ‘Ja, ik heb zelfs vier poezen.’
Het kind had dat niet verwacht en kan alleen maar uitbrengen: ‘WOW!’
Nooit meer een Tikje Anders blog missen?
Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.