Tikje Anders

Afgelopen week kwam ik midden in de nacht voor een bijzondere verrassing te staan.

Dinsdag 28 maart 2023, 3.30 uur

Om 2.00 uur ’s nachts word ik wakker en ik ben meteen klaarwakker. Ik lig anderhalf uur te draaien. Mijn partner heeft hetzelfde probleem. Om half vier besluit ik het bed uit te gaan en beneden een kop thee te drinken. Af en toe helpt dit me om in zo een geval weer in slaap te komen.
Mijn geleidehond Tarka en onze vier katten vinden het gezellig dat ik beneden kom. Ik word verwelkomd met een duw van Tarka’s neus en katten die om mijn benen draaien. In mijn achterhoofd registreer ik dat dit vreemd is. Normaal blijven ze rond dit soort tijdstippen door snurken op hun favoriete plekjes.
Met een kop hete thee loop ik voorzichtig van de keuken naar de woonkamer als mijn linker kleine teen tegen iets nats en kouds aankomt. Zachtjes vloekend sta ik stil. Hierin heb ik echt geen zin. Kattenkots opruimen midden in de nacht. Gatver! Voor iemand die niet van vieze handen houdt, is dat een naar klusje. Mijn blindengeleidehond, Tarka, eet meestal ’s nachts de kattenkots op. Als ik hoopvol naar het hoopje wijs (ja, ja ik weet het slechte baas), snuffelt ze eraan en loopt weg. Ik zucht. Dan moet ik het toch echt zelf opruimen.

In mijn blogposts ‘Foei baas’ en ‘Volkstelling’ lees je eerdere nachtelijke ervaringen met onze huisdieren.

Ik loop terug naar de keuken, waar ik mijn kop thee verwissel voor de rol keukenpapier. Mijn teen voelt niet meer nat. Ik voel eraan met mijn vinger, en ja hoor, die blijft droog. Raar.
Voorzichtig loop ik met de keukenrol in mijn hand terug naar de plek des onheils. Het nattige spul lag midden op het pad, dus ik volg de muur. Ter hoogte van het ongelukje hurk ik en trek een paar blaadjes van de keukenrol. Ik zet de rol naast me op de grond en voel met de blaadjes de grond af tot ik het hoopje vind. Ik haal diep adem en denk: ‘Deb stel je niet aan.’ Met een rilling leg ik de blaadjes over de plek heen en grijp met mijn hand het papier bij elkaar, zodat het hoopje in de keukenrol zit.
Er klopt iets niet. Het lijkt een geheel, het papier blijft droog en er is iets mis met het gewicht. Ik check de grond nog een keer met een schoon blaadje en dat blijft droog. Vreemd.
Ik kan het niet laten en knijp door het papier in het hoopje dat ik net oppakte en check mijnbevindingen. Dit is geen kots. Maar wat is het? Het geeft mee, maar blijft een geheel. Het is bijna rubberachtig. Het doet me denken aan het smurfensnot dat we vroeger maakten om mee te spelen.
Is het misschien een speelgoed muis, die Tarka heeft stukgebeten en weer heeft uitgespuugd? Of is het misschien een echte, dode muis? Ik denk het niet, die waren meer massief geweest, dit geeft mee.
Ik kan het niet uitstaan en aangezien mijn partner wakker is, loop ik met de prop keukenpapier naar boven. Als ik hem mijn vondst laat zien, gromt hij verbaasd en zegt: ‘Hoe komt die daar? Dat is een grote dode pad.’

Conclusie

We filosoferen nog dagen na over hoe het kwam dat er een dode pad acht meter van de achterdeur op de grond kon liggen. In onze achtertuin zitten soms padden onder de vuilniscontainers, die de katten proberen te vangen. Mijn partner redt de padden dan. Deze pad had geen bijtsporen. Is hij zelf naar binnen gekomen? Hebben de katten hem buiten gevangen en binnen neergelegd als cadeautje voor ons? Is hij ’s nachts gestorven door een van de dieren? Heeft hij een hartstilstand gehad?
Het zal wel altijd een raadsel blijven. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Of was het in dit geval een pad?

En jij?

Wat is het raarste ding dat jij in je huis vond?

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.