Soms verbaast het mensen, hoewel ik het zeg en ik mijn blindengeleidehond bij me heb, dat ik blind ben. Onlangs gaf ik voor de eerste keer een-op-een geschiedenisles aan een nieuwe leerling, waarbij dit ook gebeurde.
Aan het begin van onze les vroeg ik hem of hij beide boeken bij zich had. Mijn vraag werd gevolgd door een lange stilte. Omdat ik vermoedde dat hij geknikt had of met zijn hoofd had geschud, besloot ik meteen duidelijk te zijn: ‘X, zoals je weet ben ik blind. Dat betekent dat ik je niet kan zien. Dus als ik je iets vraag, wil ik dat je antwoord met woorden en niet met een hoofdbeweging. Ik kan het niet zien als je knikt of schud met je hoofd.’
Er viel wederom een diepe stilte. Daarom vroeg ik: ‘Snap je dat?’
‘Maar u ziet mij toch zitten?’ zei hij verbaasd.
‘Nee, ik ben blind, dus ik zie je niet,’ legde ik rustig uit.
Ik hoorde zijn stoel verschuiven alsof hij rechtop ging zitten. ‘Maar ik zit hier en u kijkt naar mij.’
‘Ja, ik kijk jouw kant op, omdat ik door je stem weet waar je zit. Maar ik zie je niet.’
‘Ik zit hier. Ziet u geen schim?’ Ik hoorde geruis van kleding en vermoed dat hij naar zichzelf wees of zwaaide.
Ik glimlachte: ‘Nee, ik zie echt geen schim.’
‘Ziet u echt helemaal niets?’
Uitleggen dat ik nog alleen licht en donker zie met mijn rechteroog, zou het voor hem niet duidelijker maken. Mijn glimlach werd groter: ‘Nee, ik zie helemaal niets, nakkes, nada. Geen schim, geen schaduw, niets.’
Wederom was het stil. Plotseling zei hij met een bijna opgewonden stem: ‘Oh, u bent echt blind! Daarom ziet uw ene oog er zo vreemd uit!’ In een tekenfilm sprong er op dit moment een lampje aan boven zijn hoofd.
Er kwam gelach vanuit de voorkant van het lokaal. ‘Ja Debby, je houdt gewoon de boel voor de gek. Je bent helemaal niet blind,’ zei zijn mentrix.
Ben jij nieuwsgierig naar wat ik nog kan zien? Lees dan Over Debby en de blog ‘Hoe leg ik uit wat ik als blinde of slechtziende zie?’
2 gedachten over “Echt blind”