Geleidehonden blijven honden en laten zich soms verleiden. Onlangs vertelde ik al in de blog ‘Het brood uit de bek sparen’ al over mijn blindengeleidehond, Tarka, en haar vondst op straat. En in ‘Takkenbeest!’ ging het over een vieze vondst van mijn tweede geleidehond Umbar. Maar ook Tobias, mijn derde geleidehond, heeft toen ik in Weesp woonde, eens iets heel smerigs mee naar huis genomen.
In de blog ‘Geur, tast, gehoor … Bleeehhh, jakkes, gatver’ lees je hoe erg ik vieze handen vind. En dan helemaal als ik in de gft-container moet graaien.
Dinsdag 2 juli 2013
Gatver, gatver, gatver! Wat kunnen honden toch goor zijn. Tijdens het uitlaten eet Tobias regelmatig poep. Gelukkig stinkt hij hiervan niet uit zijn bek, maar het blijft natuurlijk hartstikke smerig. Labradors zijn echt vuilnisbakken en kunnen de meest gore dingen wegwerken, waarvan ik meestal niet eens wil weten wat het kan zijn. Deze keer heeft hij het wel heel erg bont gemaakt.
Tijdens de uitlaatronde heeft Tobias ineens haast om naar huis te gaan. Het begint te spetteren en Tobi houdt niet van regen. Daarom zal hij wel snel terug willen. Als ik binnenkom en zijn tuig afdoe. Blijft hij doodstil staan. Hierdoor krijg ik argwaan en ik voel aan zijn bek. Ja, hoor! Hij heeft iets. Ik pak het vast en zeg: ‘Los!’ Tobi is wat dat betreft heel braaf en laat meteen los. Het is niet zoals ik verwachte iets eetbaars. Maar wat is het dan wel? Het voelt aan als stof, maar ook als papier. Het geeft mee als ik er zacht in knijp. Wat vreemd. Dan valt ineens het kwartje. Ik krijg een misselijkgevoel en de kriebels lopen over mijn rug. Gatver! Tobias grote vondst is…. een babyluier. En eentje met inhoud nog wel. Wat smerig! In een reflex gooi ik de luier meteen de deur uit en ren naar de keuken om mijn handen te wassen.
Woensdag 3 juli 2013
Het is mooi weer en ik besluit met Tobias naar het park te gaan om hem lekker los te laten rennen. Onderweg loopt hij heel geconcentreerd en hij stevent recht op het park af. Tobias is een goede blindengeleidehond, maar ergens voelt dit verdacht. Misschien ruikt hij dat er een hondenvriend in de buurt is, denk ik nog. Bij het park aangekomen, laat ik Tobias stilstaan, zodat ik zijn tuig af kan doen en zijn belletje aan zijn halsband kan hangen. Hij blijft, erg verdacht, stokstijf stil staan. Mijn argwaan groeit. Als ik zijn tuig afdoe, ontwijkt hij met zijn kop mijn hand. Waarop ik denk: ‘Hmmm, wat heb je te verbergen?’ Met mijn hand voel ik aan zijn kop en vervolgens zijn neus. En ja hoor…. Hij heeft weer iets in zijn bek. Ik herken het direct. De smiecht heeft op een of andere manier de luier weer te pakken gekregen en helemaal vanaf ons huis in zijn bek meegenomen naar het park.
Doggybag
Waarschijnlijk zag Tobias de luier als lekker lunchpakketje voor een picknick in het park. Een kennis noemde het later Tobias’ doggybag. Na het bewerken van het oude verslag over Tobias’ actie en het inplannen van deze blog in WordPress, kwam ik erachter dat het morgen toevallig (9 oktober 2021) de Dag van de Doggybag is. Zou Tobias het al die jaren geleden zo hebben gepland?
Nooit meer een Tikje Anders blog missen?
Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
1 gedachte over “Doggybag”