Ondanks dat ik al mijn hele leven visueel beperkt ben, verbaas ik me nog regelmatig over hoe onbekenden zich gedragen als zij mij voor het eerst zien. Hun reactie geeft mij een goed inzicht in hun algemene beeld van de zelfstandigheid van blinden. Als dit beeld negatief is, doen ze betuttelend tegen me, praten ze tegen me of ik een kind ben of stellen ze me vreemde vragen. Tijdens een vakantie met mijn ouders naar Gran Canaria kreeg ik met al deze varianten te maken. Ik maakte te veel mee voor één blogpost, daarom verdeel ik de verhalen over diverse blogs. Deze keer de voorvallen die zich afspeelden in het zwembad.
In de blogpost ‘Ingesloten’ lees je hoe ik mezelf wist op te sluiten op een toilet in een hotel op Gran Canaria. Ik kreeg het er Spaans benauwd van.
Sfeerschets
Het hotel had diverse zwembaden. Mijn ouders en ik lagen altijd bij hetzelfde bad. Het bad was ongeveer ovaalvormig met in het midden een soort eiland. Je kon er niet op, maar wel omheen zitten in het water. De boden varieerde in diepte. Langs de kant van het zwembad stonden zonnebedjes en parasols en aan een van de kopkanten was een terras met tafels en stoelen.
Het was voor mij lastig me tussen alle andere zwemmers in het bad te oriënteren. Er waren namelijk geen specifieke geluiden in de buurt van het zwembad. Meestal oriënteer ik me door te luisteren waarvandaan de muziek komt of luister ik naar andere blijvende geluiden.
Als ik wilde zwemmen, ging mijn moeder of vader daarom mee. Ik zwom meestal tegen de klok in langs de kant van het bad, waarbij ik tijdens het uitstrekken van mijn armen met de vingertoppen van mijn rechterhand controleerde of ik nog in de buurt was van de kant.
Het volgen van de kant kon niet altijd, omdat er af en toe mensen in het water aan de kant stonden te praten. Mijn ouders waarschuwden me daar dan voor, zodat ik kon uitwijken naar het middelste stuk van het bad en daarna weer terug kon naar de kant.
BB’er (=Bekende Blinde)
We zijn er net een paar dagen als we een rondje zwemmen. Er zitten een paar mensen op het terras. De een stoot de ander aan en zegt zachtjes (maar niet zacht genoeg): ‘Kijk dat is dat blinde meisje.’
Ik voel me een bekende Nederlander. In mijn geval is het niet omdat ik bekend ben van tv, maar dat ze een blinde heeft gespot in het wild. In mijn geval een BB’er (=bekende blinde) dus. En blijkbaar zie ik er nog jong uit voor mijn 40+.
‘Geweldig dat je zo mooi kunt zwemmen!’
Een paar dagen later zwemmen mijn moeder en ik weer een rondje als mijn moeder me waarschuwt dat er mensen in het water tegen de kant staan. Ik wijk net iets te laat uit en raak de vrouw met mijn hand en bied meteen mijn excuses aan.
‘Geeft niet hoor,’ zegt ze lachend. ‘Geweldig dat je zo mooi kunt zwemmen!’
Ik ben verbijsterd. Hoor ik dat nu goed? Ik ben over de veertig en iemand zegt dat ik mooi kan zwemmen? Ik heb geen zin er iets over te zeggen en zwem door.
‘Zet ‘m op!’
Weer een paar dagen later zwemmen we een rondje. Opeens hoor ik een luide stem boven me roepen: ‘Op mijn stopwatch zie ik dat je een paar seconde achterloopt op schema!’
Er staat blijkbaar een man op de rand van het zwembad. Heeft hij het tegen mij? Mijn moeder ziet waarschijnlijk mijn vertwijfelde gezicht en zegt zachtjes dat hij het tegen mij had. Wat moet ik hiermee. ‘oh, ok,’ zeg ik sullig. Terwijl ik snel doorzwem.
‘Zet hem op!, roept hij me achterna.
Ik ben veertig man! Behandel me dan ook zo, denk ik. Maar wederom heb ik geen zin er iets over te zeggen.
‘Hoe heb jij leren zwemmen?’
Aan het eind van de tweede week zwemmen mijn moeder en ik weer een rondje in het zwembad. Het is druk op een punt en ik moet daarom flink uitwijken. Een van de vrouwen spreekt ons aan en zegt dat ze het zo leuk vindt te zien dat ik zo kan zwemmen, waarop zij mij vraagt: ‘Hoe heb je leren zwemmen?’
Ik heb al heel wat vragen in de categorie ‘Hoe doe je dat?’ gehad. Sommige waren goed en andere hadden de vragenstellers als ze goed hadden nagedacht zelf kunnen beantwoorden. Deze vraag brengt me van mijn stuk, waarop ik zeg: ‘EH, net als u het zelf heeft geleerd. Ik heb zwemles gehad.’
‘Maar hoe leer je dat dan?’ vraagt ze door.
‘Nou, ehh, gewoon… de zwemjuf liet me de bewegingen zien, door mijn armen en benen en de juiste houding te duwen. Het zijn maar een paar bewegingen die je moet onthouden, daarvoor hoef je niet te zien. Ik heb wel alleen een A-diploma. Vanwege oogproblemen en operaties mocht ik niet duiken of onderwaterzwemmen. Hierdoor kon ik geen B-diploma halen.’
‘Oh, wat bijzonder.’
Na een kort algemeen praatje zwemmen mijn moeder en ik weer door.
In de blogpost ‘Het syndroom van Lust-Zij-Ook-Een-Plakje-Worst’ lees je meer over dit type reacties en hoe ik hiermee omga.
Conclusie
Door dit soort incidenten voel ik me soms wat vernederd, omdat mensen mij niet voor vol aanzien. Ze spreken me ook allemaal aan met ‘meisje’ dat doen ze niet bij andere veertigers. Over twee weken lees je daar meer over in de blogpost ‘Forever young’.
Nooit meer een Tikje Anders blog missen?
Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.