Tikje Anders

Met Valentijnsdag voor de deur, neem ik jullie mee terug naar ervaringen met sjans hebben. En dan vooral ongewenste avances. Deze blogpost dateert van dertien jaar geleden en verscheen destijds op mijn Hyves-profiel, een social medium van lang vervlogen tijden. Voor deze gelegenheid heb ik het stof eraf geblazen.

Zaterdag 20 augustus 2011

Waarvan ik als 30-jarige zeer slechtziende vrouw baal, en waarvan ik mijn hele volwassen leven al last heb, is dat ik vaak de meest rare kerels achter me aan heb. Dit zijn vooral 40+’ers die een glas te veel op hebben. Zo ook een uur geleden.

‘Ik ken jou’

Tijdens het uitlaten van mijn blindengeleidehond Umbar kwam ik vlak bij mijn huis langs een Shoarmatent, waar bij mooi weer tafeltjes buiten staan. Toen ik langsliep, riep een mannenstem: ‘Hé, ik ken jou! Kom drink wat!’
Ik herkende de stem niet, maar dat zei niets. Als ik kort een stem hoor of iemand lang niet heb gezien, kan ik soms mensen niet plaatsen. Doorlopen voelde onbeschoft, dus ik vroeg waarvan hij mij kende. De man wist me te vertellen dat mijn ouders in Amsterdam-Noord wonen. Daar hebben ze inderdaad gewoond. Hij beweerde met mij op een terras te hebben gezeten. Ik vroeg of dat in Noord was, maar dat was niet zo. Ik probeerde door te lopen, maar de man stond op, greep mijn hand en bleef maar vertellen dat hij me kende. Ik had nog steeds geen flauw idee wie hij was. ‘Ja, ik ken jou van dat terras. Help me dan! Je weet het wel.’
Ik herkende hem echt niet, maar hij ging maar door: ‘Nee, help me gewoon!’
Hij bleef mijn hand stevig vasthouden en omdat ik niet een kennis wilde beledigen, begon ik alle terrasjes hier in Weesp op te noemen die ik kende. Het bleek dat hij mij op het terras van Het Helletje had gezien met mijn ouders. Dat betekende dat hij geen echte kennis was, maar een onbekende. Ik besloot door te lopen, maar de man gaf niet op. Hij omarmde me bijna: een hand net onder mijn borst, een hand op mijn rug, zijn wang tegen mijn wang en zijn mond haast in mijn oor. In no-time ging het van lichtelijk amusant naar enorm ongemakkelijk.
Ik boog zover mogelijk achterover, bang dat hij me zou kussen. Hij ging gewoon door: ‘Ik vond je toen al zo lief. Ja, jij bent echt lief. Je moet me maar een keer langs laten komen.’
Mijn ongemak sloeg om in woede. Het was alleen lastig in te schatten wat deze dronkaard zou doen als ik boos werd. Terwijl ik me los probeerde te trekken, lachte ik en zei: ‘Bedankt, maar nee, dat gaat echt niet gebeuren.’
Koppig ging hij door: ‘Ja, jij denkt zeker dat ik dat zeg, omdat ik met je wil neuken. Maar nee hoor, dat is niet zo. Ik vind je gewoon lief.’
Hij ging hierbij duidelijk de grens over naar engerd. Ik zei dat Umbar hoge nood had en dat ik echt verder moest, waarop ik iemand anders hoorde zeggen dat de man weer moest gaan zitten. Hadden ze niet eerder kunnen ingrijpen?
Gelukkig kon ik er daardoor vandoor. Om hem te ontwijken, nam ik op de terugweg een andere route.

In de blogpost ‘Hoe herken ik mensen met mijn visuele beperking?’ lees je hoe ik weet wie wie is en wat ik doe wanneer ik iemand niet kan plaatsen.

Crocodile Dundee

Hij is dus niet de enige dronken 40+’er die me probeerde te versieren. De allereerste keer dat ik samen met een vriendin in Weesp uitging, was ik 22. Er kwam daar ook een dronken rare vent op mij af, die meer wilde. Hij begon tegen mij te kletsen en ik kwam niet van hem af. Om hem op een nette manier duidelijk te maken dat hij me met rust moest laten, negeerde ik hem en praatte door tegen mijn vriendin. Opeens vroeg hij haar: ‘Waarom krab je op je hoofd?’
We waren wat aangeschoten en zij reageerde met: ‘Is je haar nu grijs of blond?’
Waarna ze tegen mij zei: ‘Hij is eng. Hij lijkt op Crocodile Dundee.’
Hij was niet eens beledigd en reageerde droog: ‘Je weet niet wat cowboys allemaal kunnen.’
Gatver! We lagen allebei in een deuk en hij droop af.

Genezing

Die vriendin en ik waren maanden later in een andere kroeg. Mijn blindenstok lag op de bar. Een man kwam naar mij toe en zei: ‘Je mag geen vuurwerk meenemen naar de kroeg.’
Ik legde uit dat dat mijn taststok was. Waarop zijn vriend beweerde me te kunnen genezen. Ondanks mijn scepticisme moest hij het per se bewijzen. Hij hield mijn hand een kwartier vast en vroeg: ‘Voel je het al warm worden?’
Nou, ik voelde niets. Ter verduidelijking: het heeft niet gewerkt.

Lekkere lichaampjes

Op een ander moment, opnieuw met dezelfde vriendin, benaderde een oudere man in de kroeg ons met de opmerking: ‘Jullie hebben lekkere lichaampjes.’
Hoewel er in deze ongemakkelijke uitspraak een vleugje compliment verborgen zat, voelde het vooral goor, gezien de leeftijd van de man. Hij bleef ongewenst om ons heen hangen, waardoor we besloten naar een andere kroeg te vertrekken.

Waarom ik?

Er zijn nog talloze andere vreemde types en incidenten geweest. Ik vermoed dat deze mannen iemand zoeken om voor te zorgen en dat de gedachte aan een blind meisje hun verbeelding prikkelt. Bah! Ze zien me allemaal als een weerloos meisje dat beschermd moet worden. Meestal praten ze tegen me alsof ik zielig ben.
Daarnaast is er de groep die denkt dat ik, vanwege mijn beperking, gemakkelijk te verleiden ben. Ze lijken ervan uit te gaan dat ik geen relatie kan krijgen en daarom wanhopig genoeg ben om snel toe te happen. Natuurlijk zoek ik iemand die me oprecht liefheeft en zorgzaam is, maar niet op deze oppervlakkige manier. Ik neem geen genoegen met de eerste de beste jongen; dit soort types hoef ik echt niet!
Het gebeurt zelden dat ik een oprechte leuke jongen tegenkom die met mij flirt. Mijn visuele beperking maakt flirten ingewikkeld. Ik kan geen oogcontact maken, zien of iemand naar me kijkt, en wanneer iemand me aanspreekt, kan ik zijn uiterlijk niet inschatten. De ongewenste avances, zoals beschreven in de verhalen hierboven, laten me al weten dat het om onplezierige types gaat. Het zou zo fijn zijn als ik deze griezels van tevoren zou kunnen vermijden of op een andere plek zou kunnen gaan staan zodra ik ze aan zie komen. In een drukke kroeg is het lastig opstaan en een andere lege zitplaats vinden wanneer je niet ziet.
Door mijn visuele beperking kan ik tijdens het uitgaan niet zelf op zoek naar een leuke man om mee te flirten. Vaak begint flirten met oogcontact, iets wat voor mij onmogelijk is. Ik ben afhankelijk van hen die op mij afkomen. Helaas laten de meesten zich afschrikken door mijn taststok en beperking.

Online daten

Op een moment van wanhoop schreef ik me in op de datingsite Relatieplanet. Op mijn profiel vermeldde ik niet dat ik een visuele beperking heb, omdat ik wilde dat mensen eerst mij als persoon leerden kennen, zonder meteen mijn beperking te zien. Ook vreesde ik verkeerde types aan te trekken die op zoek waren naar kwetsbaarheid en mij als een gemakkelijk doelwit zagen.
Als vrouw van nog geen dertig ontving ik veel reacties, wat goed was voor mijn ego. Er waren mannen die veelbelovend leken. Na enig e-mailcontact bleek regelmatig dat dit juist de types waren die enkel op zoek waren naar seks in plaats van liefde. Opvallend genoeg waren dit weer voornamelijk mannen boven de 40, ondanks de duidelijke leeftijdsgrens op mijn profiel. Enkelen waren zelfs boven de 50, en één zelfs boven de 60.
Hoewel ik interesse had in enkele mannen, ontbrak het me aan moed om af te spreken met een vreemde. Je weet immers nooit wat er in je drankje wordt gedaan wanneer je niet oplet.
Na een half jaar heb ik me uitgeschreven, in de hoop dat ik vanzelf iemand zou tegenkomen. In de toekomst mogen dit soort mannen boven de 40 me met rust laten. Ik verlang gewoon naar iemand die bij mijn leeftijd past en me accepteert zoals ik ben.

Hoe liep het af?

In 2013, een paar jaar na het schrijven van bovenstaande blogpost, besloot ik, na een paar positieve verhalen van andere visueel beperkten, weer online daten te proberen. De eerste man waarmee ik contact kreeg, is mijn huidige vriend. We mailden eerst via de website, hebben geskypet, omdat ik zijn stem wilde horen en gingen na een paar weken op date in een voor mij bekende kroeg. In 2015 zijn we gaan samenwonen in Hoorn. Inmiddels zijn we alweer bijna elf jaar samen

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.