Tikje Anders

Om de vrijdag blog ik over hoe ik dingen aanpak met mijn visuele beperking. Het betreft zaken die mensen aan mij vragen of juist niet durven vragen. Deze keer: Hoe zoek ik mijn kleding uit met mijn visuele beperking?

Vooroordelen

‘Jouw partner zoekt zeker jouw kleren voor je uit ’s ochtends?’
‘Mijn moeder zegt dat blinden voor elke dag een vaste kledingset hebben. Zo weet u altijd wat u aan moet doen op maandag.’
Nou, mooi niet! Het vergt wat organisatie, maar ik kan het prima zelf.

Vooraf

Net als bij veel ziende vrouwen het geval is, heb ik nooit genoeg kleding. Ik houd van shoppen. Er is altijd een reden te vinden: een huwelijksfeest of dat ik ben afgevallen of juist aangekomen. Er komt in de toekomst een ‘Hoe doe je dat?’ over winkelen.

De kleuren van de kleding kan ik niet zien en ook waslabels kan ik niet lezen. Om te weten wat ik aan doe, waar het in mijn kast ligt en wat bij elkaar past, heb ik een systeem bedacht om mijn kast in te delen. Hieronder lees je hoe ik mijn kleding uitzoek met mijn visuele beperking.

De indeling van mijn kast

Toen ik alleen woonde en meer kon zien, had ik een vierdeurs kast met achter twee deuren planken en achter twee deuren een hanggedeelte met een paar planken. In deze kas bewaarde ik ook zaken als beddengoed en logeerspullen. In het hanggedeelte zat geen structuur. OP de planken lagen shirts, hemdjes, truien en rokjes allemaal gesorteerd op soort.

 

In de blog ‘Hoe leg ik uit wat ik als blinde of slechtziende zie?’ lees je wat ik in het verleden zag en wat ik nu zie.

 

Nadat ik blind werd, was ik het overzicht kwijt in mijn kast. Welke kleur heeft dit shirt? Past het bij deze rok? Passen deze schoenen daaronder? Toen ik ging verhuizen om met mijn vriend samen te gaan wonen, zorgde dat ervoor dat ik dit probleem kon aanpakken. Ik heb een systeem bedacht voor mijn kast (zie volgende kopje), gekeken wat voor en hoeveel kleding mijn vriend nodig had en heb een indeling van mijn perfecte kast bedacht.

Bij Ikea is het mogelijk een kast samen te stellen. Ik heb een hele middag op de kastenafdeling doorgebracht om alle opties voor de binnen- en buitenkant van de kasten mogelijkheden in me op te nemen. Ik moest overal aan voelen en het uittesten. Toen ik de kast in mijn hoofd uitgewerkt had, heeft een medewerker van Ikea hem voor mij in de computer gezet en alle benodigdheden besteld. Een paar dagen later werd het bouwpakket afgeleverd, waarna mijn schoonvader en vriend hem in elkaar hebben gezet. Het inrichten van de kast heb ik met hulp gedaan.

Het is een hoekkast met vijf deuren. Twee deuren zijn van mijn vriend. Daarin zitten in de onderste helft drie laden en een schoenenrek. De bovenste helft bestaat uit een hangstuk en daarboven een plank. Aan mijn kant van de kast zit precies dezelfde indeling. Het hoekstuk is ook van mij. Mijn schoonvader heeft daarvoor extra planken gemaakt. Vreemd genoeg kon je die niet bestellen bij Ikea. Er zitten zeven planken in. De planken hebben ongeveer de vorm van een zeshoek. Aan een van de zijden zit de deur.

De inhoudsindeling van mijn deel van de kast

Mijn kast heeft een vaste structuur. Alle kleding die uit de was komt of die ik nieuw koop, gaat de kast in volgens dit systeem. Als ik nieuwe kleding koop, koop ik niet twee dezelfde kledingstukken met een andere kleur, omdat ze daardoor niet uit elkaar te houden zijn. De kleding herken ik daardoor aan de vorm en structuur van de stof. De enige uitzondering hierop zijn basisshirts: simpele shirts met lange en korte mouwen voor onder bijvoorbeeld een trui. Hierdoor heb ik zo’n twintig shirts, die qua uiterlijk hetzelfde voelen, maar allemaal een andere kleur hebben. Om ze na de was op de juiste plank te leggen, gebruik ik een kleurendetector of vraag ik het aan mijn partner. Een kleurendetector is een klein hulpmiddeltje wat je tegen de stof drukt en vervolgens de kleur uitspreekt. Het is enigszins onbetrouwbaar, omdat het licht roze soms licht bruin of wit noemt. Het geeft echter een goede indicatie of het lichte of donkere kleding is.

 

In de blog ‘Hoe doe ik de was met mijn visuele beperking?’ lees je alle stappen die ik onderneem bij het doen van de was.

Indeling van de planken

De kleding op de planken is ingedeeld op kleur. Vanaf de bodem van mijn kast is dat:

• Bodem > Blauw
• 1e plank > Paars
• 2e plank > Roze
• 3e plank > Wit
• 4e plank > Accessoires, parfum en haarproducten
• 5e plank > Zwart
• 6e plank > Diverse kleur stapels: groen, rood, oranje, grijs
• 7e plank (bovenste) > Rommel plank voor dingen die niet goed zitten of overschotten

De planken met een kleur hebben een vaste indeling:

• Linksvoor > Hemdjes
• Linksachter > T-shirts
• Rechtsachter > Effen shirts, zonder opdruk en/of versierselen
• Rechtsvoor > Shirts met opdruk en/of versieringen, truien en vesten
• Middenvoor > Spaghettitruitjes

Boven de hangkleding op de plank staan twee mandjes:

• Een voor zwemkleding. Per setje zitten ze in een waszakje, zodat ik meteen een complete bikini kan pakken.
• Een met slippers.

Indeling in het ophanggedeelte

In het hanggedeelte zit geen kleur sortering, omdat dat individuele kledingstukken zijn en ik weet welke kleur die hebben. Er is een structuur qua ophangen. Van links naar rechts is dit:

• Spijkerbroeken
• Rokken
• Blouses
• Colberts, jasjes en vesten
• Jurken (gesorteerd van zomer- naar wintermodel)

De winterjassen hangen elders in huis in een kleine kast, die passen er niet bij.

Indeling in laden

Onder het hanggedeelte heb ik twee laden voor nachtkleding, ondergoed en sokken. Allemaal gesorteerd in mandjes op donker of licht. Dit uitsplitsen op kleur vond ik niet nuttig. Ik wil weten of ik bijvoorbeeld witte of zwarte sokken pak of een zwarte of bruine panty.
De derde la is voor mijn tassen en riemen.
De onderste la is voor schoenen. Het zijn er te veel om ze gestructureerd neer te zetten. Gelukkig weet ik van de meesten, door hun uiterlijk, welke kleur ze hebben.

Accessoires

Op de vierde plank in de hoekkast liggen mijn accessoires, parfum en haarproducten. Voor mijn oorbellen heb ik speciale oorbellenrekjes, waaraan ze in paren hangen. Het linker rekje heeft oorbellen met de kleur zilver erin en de rechter is voor goudkleurige oorbellen. Dunne armbandjes zitten in een sieraden doosje en de dunne kettingen zitten in een ander doosje. Grove sieraden met een kleur liggen midden op de plank met die kleur kleding.
Klemmen en spelden voor in mijn haar hebben allemaal een eigen vorm en structuur, waardoor ik weet welke kleur ze hebben.

Hoe weet ik wat mij staat?

Als ik ga winkelen doe ik dit met mijn moeder of een vriendin. Zij vertellen we wat me wel of niet goed staat. Hierbij ben ik afhankelijk van hun smaak. Om zelf meer inzicht te krijgen in wat er bij me past en waarom dan, heb ik de Oogverblindend Mooi Training bij Bartiméus gevolgd. Bartiméus organiseert deze dagen door heel Nederland. Tijdens deze training kregen we als deelnemers kleur- en stylingadvies van professionals en leerden we make-up te gebruiken. Aan het einde van de dag kregen we een kleurenkaart mee naar huis met de kleuren die ons het beste staan. Deze kaart zit altijd in mijn portemonnee, zodat ik tijdens het winkelen de kaart bij de hand heb. Op de site zag ik dat ze dit tegenwoordig doen met een app op je telefoon.

Ervaringen van andere blinden en slechtzienden

Veel slechtzienden die ik ken, hebben geen speciale structuur in hun kledingkast, omdat ze zelf de kleuren nog zien. Blinde mensen hebben vaak een eigen structuur bedacht. Zo heb ik gehoord van mensen dat ze vaste kledingsets maken inclusief sieraden en deze op een hanger in de kast hangen. Deze stelletjes wassen ze samen en daardoor weten ze dat het bij elkaar hoort. Andere manieren om kleding uit elkaar te houden is om het op een speciale manier op te vouwen, veiligheidsspelden op een bepaalde manier in de stof te steken (bijv. met de punt omhoog of omlaag of horizontaal, verticaal of diagonaal) of juist op een bepaalde plaats door de stof te steken (denk bijv. aan kraag, zoom, manchet), er braillelabels of speciaal gevormde knopen in te (laten) naaien. Zij herkennen het kledingstuk dan op gevoel.
Om sokken in de was en de kast bij elkaar te houden, maken sommige mensen gebruik van wasknijpers, sokkenhouders of veiligheidsspelden. Deze worden ook wel eens gebruikt om schoenen bij elkaar te houden.

Ook nieuwsgierig?

Ben jij ook benieuwd naar hoe ik iets aanpak met mijn visuele beperking? Stuur me een bericht en misschien lees je het antwoord op jouw vraag in de volgende ‘Hoe doe je dat?’.

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Facebook en Instagram.