Wanneer ik vertel dat ik een relatie heb, krijg ik vaak de vraag: ‘Is je partner ook blind?’ Deze aanname vind ik, om het zacht uit te drukken, frustrerend. Onlangs, toen het weer gebeurde, moest ik denken aan een blog die ik jaren geleden heb geschreven.
Woensdag 17 september 2008
J, een vriend van mij, en ik lopen na het uitlaten van onze blindengeleidehonden het centrum van Weesp in om boodschappen te doen bij de slager. Zowel J als ik hebben zin in een van hun kant-en-klaarmaaltijden. Het is een kleine zaak, vooral met twee geleidehonden bij ons. Als een vrouw me vriendelijk vraagt of ik even aan de kant kan gaan, doe ik dit netjes. J, die denkt dat er iets tegen hem werd gezegd, vraagt wat er is. De dame in kwestie antwoordt: ‘Ik vroeg aan uw vrouw of ik er even langs mocht.’
Blind + Blind is blijkbaar Huwelijk. Lekker stereotyperend. Maar wie is hier nu werkelijk blind?
Dit soort momenten frustreren me. Het idee dat mensen met een beperking automatisch een relatie hebben met een andere gehandicapte is niet alleen stigmatiserend, maar ook kwetsend.
Als ik daar met een ziende jongen was geweest, zouden mensen niet zo snel hebben geoordeeld. Ze zouden eerder denken: ‘Oh, wat een lieve jongen toch, hij helpt zomaar zo’n blind meisje.’ En als we beiden ziend waren geweest, zou niemand er überhaupt iets van hebben gedacht. Dit soort vooroordelen maken me boos. Het is belachelijk dat we nog steeds in een samenleving leven waarin mensen zo snel oordelen op basis van oppervlakkige kenmerken. Ik ben een gewone jonge vrouw met een visuele beperking. Ik ben niet anders dan anderen, en ik val niet automatisch op mensen met dezelfde beperking. Ik ben normaal, denk normaal en doe normale dingen. Ik ontmoet zowel valide als niet-valide mensen en heb vrienden met en zonder (visuele) beperking.
Dus: Wanneer je twee mensen op straat ziet met een beperking, trek niet meteen conclusies. Net als ieder ander houden ook wij ervan leuke dingen te doen met vrienden.
Nooit meer een Tikje Anders blog missen?
Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.
Ik moest lachen om jouw tekst Debby. Blind + blind = een huwelijk. Dat wordt gelijk maar zo vastgesteld.
En als je op de vraag “is je partner ook blind?” ontkennend antwoordt, hoor je een soort opluchting: oh gelukkig, iemand kan autorijden, iemand kan voor je kijken, dat opent zoveel mogelijkheden. Als je als blinden trouwt, “begrijp je elkaar zo goed”; trouw je als visueel oogelijk span, dan is het “fijn en gemakkelijker” en is men blij voor de blinde. 🙂
@Ilona: Klopt helemaal. Beide kanten hebben voordelen. Ik ken stellen die beiden een visuele beperking hebben en stellen die, zoals bij mij, bestaan uit een ziende en een visueel beperkte. En wat mij betreft niets mis mee. Liefde is onvoorspelbaar. Maar dat oordeel van de mensen als ze die vraag stellen, druipt ervan af. Als ze dat oordeel nu eens thuislieten.