Tijdens het uitlaten van mijn blindengeleidehond, Tarka, raakte haar lijn onlangs weer eens in de war met die van een andere hond. Ik moest hierdoor denken aan een blog die ik ooit schreef voor op mijn Hyves. Hieronder vind je de opgepoetste versie.
Zaterdag 8 maart 2008
Vandaag pas ik op de blindengeleidehond van een vriend van mij. Kerwin is een gigantische Duitse Herder, waarnaast mijn blindengeleidehond Bart, die een labrador is, een klein hondje lijkt. Kerwin wacht hier de hele dag trouw op zijn baas. Af en toe staat hij op om een rondje te lopen om te kijken waar Candor, mijn kat, is gebleven. Als hij hem vindt, staart hij hem aan. Toen Candor vanmorgen op het aanrecht zat, keek Kerwin vanaf de grond adorerend naar hem op.
Het raadsel van de stok, de herder en de labrador
Rond 13.00 uur moeten beide honden uit. Het is een uitdaging om met twee hondenriemen en een blindenstok te lopen. Kerwin sleept me bijna mee over straat; hij is niet alleen groot, maar heeft ook een flink looptempo en is sterk. Het lopen naar de uitlaatplek gaat uiteindelijk redelijk. Op half meegesleept worden na, lopen ze toch aardig netjes naast me.
Eenmaal bij het gras wordt het lastiger, omdat ik de hondenriemen langer moet maken. Een onmogelijke taak met twee riemen en een stok. Het doet mij denken aan het bekende raadsel van de boer die met zijn bootje een wolf, geit en kool naar de overkant moet brengen, maar slechts één ding tegelijk kan vervoeren. Mijn dilemma is dat ik het handvat van mijn stok wil schoonhouden en hem daarom niet op de grond wil leggen, maar ik wil ook de riemen van Kerwin en Bart niet loslaten.
Voor Bart heb ik een rolriem (zo’n ding waarmee oude dametjes hun kleine hondjes uitlaten, en waarover je je nek kunt breken). Kerwin zit aan een leren korte riem. Om mijn handen vrij te hebben, klem ik mijn stok tussen mijn benen samen met de riem van Kerwin. Zo kan ik Bart’s riem van het slot halen, waardoor hij langer kan worden. Vervolgens laat ik Kerwin zitten en maak zijn riem langer. Nu denk je: ‘OK, probleem opgelost.’ Mooi niet.
Nu loop ik met twee honden met een sterke eigen wil, waardoor ze op de meest ongemakkelijke plekken snuffelen, soms allebei een andere kant op gaan en nog erger onder de riem van de ander door lopen, waardoor de riemen in elkaar verstrikt raken.
Lekker twisten
Ik dans de twist rondom onze vijver met veel pirouetten om de riemen uit de knoop te houden. De riemen wisselen regelmatig van hand, omdat de honden het ene moment links van het pad willen snuffelen en het volgende rechts. Daarbij heb ik ook mijn taststok nog vast. Het doet me denken aan het spel Twister: Linkerhand op geel, rechtervoet op rood, enz.
Herderkrachten
Op de terugweg wordt de trekkracht van de herder nog sterker, omdat hij denkt dat zijn baas bij mij thuis op hem wacht. Dit is niet het geval, maar probeer dat een hond maar eens aan zijn verstand te brengen. Ik sta elke vier meter stil om de honden weer samen netjes naast me te laten lopen.
De rest van de dag verloopt rustig en ik doe lekker wat schoonheidsdingetjes. Nou ja, sporten hoort daar ook bij. Misschien moet ik vaker op een hond passen.
Nooit meer een Tikje Anders blog missen?
Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.