Fietsers vormen voor mij als visueel gehandicapte een bron van jaloezie en frustratie. Mijn visueel beperkte vrienden willen autorijden, maar ik ben al blij met fietsen. Het lijkt me heerlijk om bijvoorbeeld met de fiets naar het station te kunnen gaan of spullen in mijn fietstassen te kunnen vervoeren.
In mijn blogpost ‘Hoe loop ik een route met mijn visuele beperking?’ lees je hoe ik mijn weg vind op straat met en zonder blindengeleidehond.
Fout geparkeerde fietsen
Als voetganger overheerst bij mij het negatieve beeld van de fietser. Ik vind fietsers de meest irritante weggebruikers. Ze dumpen hun fiets op elke vrije plek die ze zien. Laatst liep ik in Utrecht een pijnlijke knie op, doordat er een fiets op een ieniemienie stoep schuin tegen een muur stond en die fiets doordat ik hem met mijn arm raakte, omviel. En dat was zeker niet de eerste keer dat ik een slecht geparkeerde fiets tegenkwam.
Verkeersregels, wat zijn dat?
Veel fietsgebruikers letten amper op waar ze fietsen en kennen de verkeersregels niet of houden zich er niet aan. Niet dat ik die ken, maar ik ben geen fietsbezitter. Wat ik wel weet is dat je niet met een noodvaart over de stoep mag fietsen en niet moet fietsen als je het scherm van je telefoon belangrijker vindt dan wat er voor je op de weg gebeurt. En het lijkt mij, als fietsleek, niet handig een zintuig volledig af te sluiten met oordoppen, waaruit keiharde muziek komt.
De ongeduldige fietser
Bij het oversteken ben ik afhankelijk van mijn gehoor. Het lastige is dat ik daar met al die elektrische fietsen, scooters en steps tegenwoordig niet meer op kan vertrouwen. Je hoort ze nauwelijks, vooral als er een drukke autoweg in de buurt is. Ze zoeven tijdens het oversteken dan net voor of achter mij langs. Stel je voor dat ze even moeten remmen. Dat kost te veel tijd. Dit doen overigens ‘normale’ fietsers ook zodra ze de kans krijgen. Ik schrik me dan het leplazerus.
Door dit type fietser zijn inmiddels al drie van mijn blindenstokken gesneuveld. De stok werd dan zo hard geraakt, dat hij uit mijn handen werd geslagen en brak. Een van deze fietsers stopte niet eens om te helpen en liet me met een gebroken stok achter.
In mijn blogpost ‘Taststok tegen scootmobiel’ lees je over een vrouw in een scootmobiel die mijn taststok kapotreed en er daarna snel vandoor ging.
Niet mijn schuld!
Wat ik erger vind, is als ze boos worden op mij wanneer zij zich niet aan de verkeersregels houden. Een paar jaar geleden moest ik met een collega naar het Concertgebouw in Amsterdam. Bij het oversteken van het fietspad kwam er een man keihard aan fietsen. Hij dacht nog even snel achter mijn blindengeleidehond en mij langs te kunnen. Hij schatte de afstand verkeerd in en bleef aan mijn laptoptas hangen, waardoor hij hard viel. Vervolgens gaf hij mij de schuld.
Ook een paar jaar geleden stond er een oude man met zijn fiets op de hoek van de stoep. Mijn geleidehond ontweek hem en moest daarom zelfs een stuk over de autoweg. Mijn hond stapte voor zijn fiets weer de stoep op, waarop de man mij uitkafferde, omdat hij schrok. Volgens hem moest ik mijn hond een bel ombinden, zodat die hoorbaar was.
Het goede voorbeeld
Ooit wilde ik een straat oversteken, waar aan de overkant een vrouw met een fiets stilstond, omdat ze haar kind op de kop gaf die tegen een man was op gefietst. Toen ik overstak, begon de, nog steeds boze, moeder weer te fietsen, terwijl ze achterom bleef kijken om haar dochter nog even duidelijk te maken hoe slecht het is om niet op te letten. Je raad het al… Ik kon net op tijd de hond laten stilstaan. Toen Moeders mijn stem hoorde, schrok ze zich rot.
Ik lachte me kapot: Moeder leest kind de les, terwijl ze dezelfde fout begaat.
Conclusie
Ik weet nog steeds niet wat sterker is: mijn haat of mijn liefde voor de fiets. Misschien is het net als in dat spreekwoord: Wat je haat, daar houd je van!
En jij?
Hoe denk jij over fietsers en hun gedrag? Deel jouw mening in het reactieveld hieronder.
Nooit meer een Tikje Anders blog missen?
Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.
Ik heb ondanks dat ik maar 5 procent zie met 1 oog en met mijn andere oog blind ben tot mijn 39ste gefietst, toen ben ik gestopt omdat mijn vrouw in verwachting was en ze niet wilde dat ik nog fietste omdat ze bang was dat mij wat zou overkomen,
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet eens zo gemist heb daarna, ja af en toe als het mooi weer was maar ook dan had ik zoiets van je kunt ook het oV gebruiken om van A naar B te komen. Over andere weggebruikers en inderdaad vooral fietsers ben ik ook niet zo te spreken, ze kijken vaak inderdaad niet uit hebben vaak oortjes in zodat ze niets van hun omgeving merken of zij gewoon aan het bellen terwijl ze aan het fietsen zijn, ook als je hands free opneemt op de fiets kost dat een deel van je aandacht wat je als fietser niet kan missen zeker niet met de huidige electrische fietsen die veel te hard gaan.
@ Dick: Ja, die elektrische fietsen vind ik sowieso een ramp. Je hoort ze vaak pas als het te laat is. En ze vliegen met een noodvaart over de weg. Soms bellen ze met een fietsbel als ze je zien, maar afremmen is er zelden bij. Ik vind dat er regels moeten komen voor gebruik van je mobiel tijdens het fietsen en het gebruik van oordopjes. In de auto mag je ook niet met je mobiel bezig zijn. Dus voor fietser moet hetzelfde gelden vind ik.