Tikje Anders

Ik mopper en klaag hier regelmatig over mensen. Er zijn echter ook mooie momenten. Onlangs had ik zo een ochtend waarop ik van alle kanten hulp kreeg op straat.

Woensdag 27 maart 2024

Rond 9.45 uur verlaat ik mijn huis met mijn blindengeleidehond, Tarka, om boodschappen te doen en geld te pinnen. Voor ik wegging, waarschuwde mijn hulp me dat er werkzaamheden zijn op een deel van de route waar ik langs moet. Aangezien ik vandaag echt geld nodig heb en boodschappen moet halen, kan ik er niet aan ontkomen.
Met een zucht van irritatie verlaat ik het huis. In onze buurt liggen de stoepen het afgelopen half jaar regelmatig open. Zo werd er gewerkt aan bruggen, stadsverwarming, riolering, elektriciteit en twee afzonderlijke bedrijven hebben glasvezel aangelegd.

Verwachte werkzaamheden

Tarka en ik lopen lekker door. Ik hoor door de apparatuur al ver van tevoren waar de werkzaamheden beginnen. Het werk wordt uitgevoerd op de stoep voor huizen langs een drukke weg. Tarka en ik stoppen even om de situatie te beoordelen. Ik besef dat Tarka hier niet veel kan doen; hooguit kan ze me over een groenstrook naar de grote weg leiden, maar dat lijkt me geen goed idee. Voordat ik een beslissing kan nemen, beginnen de werklui geanimeerd te praten in een taal die ik niet begrijp. Plotseling hoor ik naast me een mannenstem: ‘Ik u helpen. Kom.’
De man begeleidt ons voorzichtig langs alle werkzaamheden, waarna ik hem bedank.”

Onverwachte werkzaamheden

Gelukkig, daar zijn we voorbij, denk ik als we verder lopen. Tarka heeft de rugzak al opgemerkt en weet dat ik naar de supermarkt wil. Ze brengt me keurig naar het zebrapad en we steken over. Net voor het winkelgebied houdt Tarka halt. Hoor ik nu ook hier werkzaamheden?
‘U kunt hier niet langs,’ klinkt een vriendelijke vrouwenstem, ‘de stoep voor de kapper ligt open tot bijna aan de Albert Heijn. Kan ik u helpen?’
Ik leg uit dat ik naar de Albert Heijn moet, waarop de vrouw me haar arm aanbiedt en met me over de parkeerplaats naar de ingang van de supermarkt loopt. Ik bedank haar hartelijk.

Extra service

Bij de bloemenbalie van de AH vraag ik om assistentie in de winkel. Een medewerkster vergezelt me terwijl we door de supermarkt lopen om mijn boodschappen te verzamelen. Bij de kassa vraag ik of ik geld kan pinnen, maar helaas is dat niet mogelijk, omdat ze een pinautomaat hebben staan voorin de winkel. Die kan ik niet bedienen. ‘Oké, jammer,’ zeg ik begripvol. ‘Dan ga ik zo naar de ReadShop. Zij bieden hulp bij het pinnen bij het apparaat in de winkel.’
De medewerkster pakt mijn tas in en begeleidt me naar de uitgang. ‘Dank je,’ zeg ik terwijl ik mijn tas aanneem. ‘Op naar de volgende uitdaging: uitvinden hoe ik door die bouwput hier buiten bij de ReadShop kom.’
‘Ik loop wel even een stukje met u mee, het is hier momenteel een chaos,’ biedt ze aan. Wat lief! Ze leidt me behendig om alle werkzaamheden heen, waarna ze terugkeert naar de AH.

Laat ik nu iets vallen?

Bij de ReadShop word ik zoals altijd vriendelijk geholpen. Een medewerker wijst me naar de pinautomaat, waar ik mijn pas invoer en mijn pincode intyp. Vervolgens drukt zij voor mij op de juiste knoppen om mijn biljetkeuze te maken.
Na het verlaten van de winkel besluit ik een omweg te nemen om de werkzaamheden in het winkelcentrum te vermijden. We slaan linksaf en na ongeveer dertig meter laat ik Tarka een trap vinden. Als we er bijna zijn, vraagt een man in het Engels: ‘Can I help you?’
Vanwege de omgevingsgeluiden vermoed ik dat er ook hier werkzaamheden zijn, dus ik accepteer zijn hulp. Het is een trap van slechts een paar treden. Plotseling hoor ik iets plasticachtigs vallen. Heb ik iets laten vallen? De juiste Engelse woorden komen niet meteen in me op. ‘Stop, one moment. Something fell. I heard a noise.’
‘What? A noise?’ reageert de man verbaasd.
‘I think I lost something.’
‘What?’
Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Gelukkig schiet een vrouwenstem me te hulp: ‘Heeft u iets laten vallen?’
Ik leg uit dat ik dacht iets te hebben horen vallen. Ze verzekert me dat er niets op de trap ligt, alleen wat hard plastic afval. Dat moet het geluid hebben veroorzaakt. Gelukkig! Ik bedank haar en de man en vervolg mijn weg.

Weer verwachte werkzaamheden

We zijn inmiddels bij station Hoorn Kersenboogerd. We lopen erlangs en steken over en lopen aan de overkant van de straat terug richting mijn huis. Helaas kan ik de eerste groep werklui die ik eerder tegenkwam niet vermijden en al snel bevind ik me weer bij hen. Dezelfde man als voorheen snelt me weer tegemoet en begeleidt me langs de opengebroken straat. Zodra het weer veilig is, laat hij me los.
Tarka loopt daarna echter niet lekker door en staat plotseling stil. Wat is er nu weer aan de hand? Een mannenstem achter mij zegt ineens: ‘Er ligt zand op de stoep, ik denk dat uw hond daar onzeker van wordt.’
‘Oh, dank u. Goed om te weten,’ antwoord ik.
Een klein stukje verder verdwijnt het zand en daarmee ook Tarka’s onzekerheid. Ze loopt weer vlot door.

Nabeschouwing

Door al deze vriendelijke mensen kwam ik met een goed humeur thuis. Het is zo fijn als mensen je zo open en vriendelijk helpen, zonder betutteling of opdringerigheid. Bedankt allemaal voor jullie hulp!

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.