Tikje Anders

Soms kom je mensen tegen die vinden dat de hele wereld moet draaien om hún beperking. Onlangs had ik weer zo’n ontmoeting die me verbaasde én irriteerde.

Half augustus 2025

Ik loop met mijn blindengeleidehond Tarka langs de uitlaatstrook. Ze loopt aan een lange riem, zodat ze wat meer vrijheid heeft. Met mijn stok volg ik de natuurlijke gidslijn van het gras aan mijn linkerkant. Rustig, geconcentreerd, stap voor stap.
Plotseling stuit mijn stok tegen iets hards. Hè? Daar stond een paar minuten geleden op de heen weg nog niets. Hoe kan dat? Voor ik kan bedenken wat het is, klinkt er ter hoogte van mijn middenrif een geïrriteerde stem:
‘Ik sta hier. Ik zit in een rolstoel en u hoort om mij heen te lopen.’
Ik verstijf. Serieus? Zegt hij dat écht? Meteen borrelt mijn irritatie op.
‘Pardon!’ zeg ik, terwijl ik me met mijn stok een weg zoek om het metalen gevaarte. ‘Als we zo beginnen. Ik ben blind en zie u dus niet. U had dus juist voor míj aan de kant moeten gaan of mij even moeten waarschuwen dat u hier staat. Deze stok heeft helaas nog geen ogen. Stok trumpt rolstoel.’
Het blijft stil. Geen woord terug. Ik haal mijn schouders op en loop door.
Sommige mensen… echt waar.
Maar ik heb wél iets geleerd: niet alles wat in de weg staat, is een lantaarnpaal.

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Volg Tikje Anders op social media en mis geen enkele blogupdate. Je vindt me op Facebook, Instagram en LinkedIn!

Wil je een seintje krijgen als er een nieuwe blogpost is? Vul dan je e-mailadres in onderaan deze pagina en klik op ‘Abonneren’ om updates rechtstreeks in je mailbox te ontvangen.