Tikje Anders

Laatst sprak ik met iemand over vreemde telefoongesprekken en oplichtingspraktijken. Jaren geleden had ik zelf een bijzonder creatieve oplichtster aan de lijn.

Rond 2012

Mijn huistelefoon gaat en ik neem op: ‘Hallo, met Debby Buis.’
‘Hallo, u spreekt met X. Ik bel namens De Telegraaf,’ zegt een vrouwenstem. ‘Kent u onze krant?’ Het geluid van het gesprek is slecht. Het klinkt alsof de spreker in een echoput zit en de telefoon op handsfree heeft staan. Vreemd, want dit ben ik niet gewend van telefonische verkopers.
Ik heb geen zin in verkooppraatjes, dus om het gesprek zo kort mogelijk te houden antwoord ik: ‘Ja, ik ken jullie, maar ik hoef geen abonnement.’
‘Waarom niet?’
Een volhouder, blijkbaar. ‘Ik ben blind en kan de krant niet lezen.’
Dit is meestal genoeg om de beller af te schrikken en vaak zijn ze zo van hun stuk dat ze niet meer weten wat ze moeten zeggen. Dat antwoord staat immers niet in hun telefoonscript. Maar deze dame laat zich niet zomaar uit het veld slaan. Na een korte stilte zegt ze: ‘Oh, dat is geen probleem. We gaan de krant ook in braille uitgeven. Zal ik uw gegevens noteren?’
Nu weet ik zeker dat er iets niet klopt. Het vreemde geluid vond ik al raar, maar je kunt geen krant in braille maken en die elke dag bezorgen. Dat kost te veel tijd om te maken, printen en bezorgen.
‘Oh, dat is een goeie,’ zeg ik lachend. ‘Leuk verzonnen, mevrouw de oplichtster. Maar dat is onmogelijk. Wel een creatieve reactie.’ Waarna ik ophang.
Wat een lef en wat een creativiteit. Gelukkig ben ik altijd voorzichtig met dit soort telefoontjes, maar ik maak me zorgen over wat er gebeurt als deze dame een goedgeloviger iemand aan de lijn krijgt.

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.