Tikje Anders

In 2024 heb ik blogs geschreven over leuke dingen die ik ondernam. Niet alles wat ik meemaak komt op de site. Sommige dingen deelde ik tot nu toe alleen op mijn LinkedIn. Via mijn website word ik regelmatig benaderd door mensen die mijn medewerking vragen, bijvoorbeeld voor onderzoeken of journalistieke projecten. Ook in mijn vrijwilligerswerk voor de Oogvereniging en KNGF Geleidehonden krijg ik soms verzoeken voor klussen. Dit alles vind ik ontzettend leuk, maar ik wil niet over elke afzonderlijke klus een aparte blog maken. Daarom ga ik dit soort korte berichtjes komend jaar bundelen, ongeveer eens in de drie maanden. Zo blijf je als lezer toch op de hoogte van waar ik mee bezig ben.
Hieronder een greep uit de klussen van 2024.

Maandag 7 oktober 2024

‘Mag u autorijden?’ Dat was dé vraag die ik afgelopen maandag wel vier keer kreeg tijdens gastlessen op een basisschool in Hoorn. Elke keer moest ik glimlachen. ‘Nee, als je blind bent, mag dat helaas niet,’ antwoordde ik geduldig. Ik was uitgenodigd om leerlingen van groep 3 t/m 8 alles te vertellen over wat een blindengeleidehond, zoals mijn Tarka, voor mij doet. De kinderen waren enthousiast en onder de indruk van wat Tarka allemaal kan.
En de vragen bleven maar komen! Vragen als: ‘Hoe kookt u?’, ‘Hoe weet u welke kleding u aantrekt?’ en zelfs ‘Kunt u fietsen?’ werden bijna in elke klas gesteld. De nieuwsgierigheid en openheid van de kinderen was fantastisch.
Het doel van de school was om de leerlingen te laten kennismaken met blindheid. Zoals een docent mooi verwoordde: ‘Als je nooit iemand met een beperking hebt ontmoet, weet je ook niet hoe je ermee om moet gaan.’
Het was een geweldige ochtend, vol geïnteresseerde blikken en vragen van nieuwsgierige kinderen. Ik vond het heerlijk om weer voor een basisschoolklas te staan. Kinderen zijn zo onbevangen en durven alles te vragen.
Wil je ook een gastles of lezing? Neem dan gerust contact met me op of klik hier om naar de pagina over gastsprekers te gaan op de site van KNGF Geleidehonden.

Vrijdag 27 september 2024

Ik had een inspirerende ochtend! Samen met vier andere blinde deelnemers nam ik deel aan een focusgroep met het thema ‘Waar loop jij tegenaan?’. We deelden openhartig onze persoonlijke ervaringen over de uitdagingen én successen bij het zelfstandig gebruik van openbare ruimtes.
Van wandelen met je geleidehond door het bos tot een bezoek aan een restaurant, lastige spoorwegovergangen, onoverzichtelijke verkeerskruisingen en het vinden van je weg naar een onbekende locatie – er kwamen tal van situaties voorbij waarin we ons vrij of juist belemmerd voelden. Wat voor de één vanzelfsprekend is, kan voor een ander een grote hindernis zijn. Deze uitwisseling leverde boeiende gesprekken op, vol herkenning, maar ook met verrassende verschillen in behoeften en inzichten.
De focusgroepen, georganiseerd door onderzoekers van RadboudUMC in samenwerking met Kennis Over Zien en mede gefinancierd door de Visio Foundation, worden door het hele land gehouden. De uitkomsten zullen bijdragen aan een meerjarenplan om de fysieke toegankelijkheid van (semi-)openbare binnen- en buitenruimtes voor mensen met een visuele beperking te verbeteren.
Ik kijk uit naar de resultaten en hoop dat dit onderzoek een positieve impact zal hebben op de toegankelijkheid van en de inclusie binnen onze samenleving.
Wil je meer weten over dit onderzoek? Kijk dan hier.
Update: Eind december 2024 ontving ik de online vragenlijst die is gemaakt naar aanleiding van de uitkomsten van de focusgroepen. Wil jij hem ook invullen? Klik dan hier.

Maandag 15 april 2024

Ik heb deelgenomen aan een test met een sociale robot in Utrecht, waar ik een afspraak had met onderzoekster Julie Pivin-Bachler. Julie verwelkomde me bij de bushalte en begeleidde me naar de universiteit, waar zij werkt aan haar promotieonderzoek. Ondanks de regen was alles goed georganiseerd. We hadden direct een klik door onze gedeelde liefde voor honden: zij heeft een Golden Retriever-puppy en ik had mijn blindengeleidehond Tarka (een labrador) bij me. Dit was meteen een leuk gespreksonderwerp.
Bij aankomst op de universiteit kreeg ik een kop thee terwijl Julie het onderzoek uitlegde. Dit gebeurde volledig in het Engels en het gesprek werd opgenomen. Eerst stelde Julie wat vragen over het onderzoek en vroeg ze mijn toestemming voor het gebruik van mijn gegevens. Ik gaf mijn akkoord door ‘Yes’ te antwoorden op voorgelezen stellingen. Dit was een extra controle om te verzekeren dat ik akkoord ging met wat ik eerder via e-mail had ontvangen.
Daarna vroeg ze om wat persoonlijke gegevens, zoals mijn leeftijd, geslacht en de mate van mijn visuele beperking. Vervolgens mocht ik experimenteren met de sociale robot. Helaas was de echte robot nog niet beschikbaar; deze moet uit Japan komen en is van Honda. Op dit moment wordt de robot ingezet bij kinderen die bijvoorbeeld een chemokuur ondergaan. Het doel is om hun stress te verlichten en hen te helpen ontspannen via spelletjes.
Voorafgaand aan het experiment wilde Julie weten wat mijn verwachtingen waren van de toegankelijkheid van de robot en de spellen. Ik gaf aan dat ik verwachtte dat het toegankelijk zou zijn en antwoordde positief op haar stellingen.
Omdat de robot zelf nog niet beschikbaar was, speelden we het spel ‘steen, papier, schaar’ op een computer. Julie had een speciaal keyboard met voelbare tekens geregeld, zodat ik de spelcommando’s kon invoeren. De computer sprak met een stem van een 12-jarige jongen en begon met een tutorial over hoe het keyboard werkte. Daarna speelde ik het spel vijf keer, terwijl Julie slechts om twee potjes had gevraagd.
Na het spelen beantwoordde ik vragen over mijn ervaring en mijn verwachtingen van de sociale robot. Ik vond het spel heel toegankelijk en zelfs verslavend. Het kostte me even tijd om te wennen aan het moment waarop ik de toetsen moest indrukken, maar ik vermoed dat dit beter wordt met meer oefening.
Julie is vijf jaar in Nederland voor haar promotieonderzoek, waarvan ze nu 1,5 jaar bezig is. Haar doel is om de sociale robot toegankelijk te maken voor iedereen, ongeacht hun beperking. Ze streeft ernaar dat de robot automatisch de beperking van de gebruiker herkent en daarop inspeelt. Zo zou de robot anders reageren bij iemand die blind is dan bij iemand die doof is; een dove gebruiker heeft bijvoorbeeld baat bij geschreven tekst of handgebaren in plaats van gesproken tekst.
De robot is ongeveer een halve meter hoog, heeft geen benen en is ontworpen om op een tafel of bureau te staan. Wel heeft hij ogen.
Ik heb Julie laten weten dat ze me altijd mag benaderen voor verdere vragen en dat ik graag opnieuw wil deelnemen aan het onderzoek. Daarnaast heb ik haar gevraagd om me op de hoogte te houden van de voortgang.
Na afloop begeleidde Julie me weer terug naar de bushalte, gelukkig zonder regen deze keer.

Dinsdag 8 oktober 2024

Week van de Toegankelijkheid: Digitale Toegankelijkheid in de Spotlight!
Deze week draait om toegankelijkheid, en ik had de eer om uitgenodigd te worden bij Topgeschenken Nederland B.V.. Samen met hun team van websitebouwers bespraken we het belang van digitale toegankelijkheid – een cruciaal, maar vaak over het hoofd gezien onderwerp.
De cijfers verschillen soms, maar één ding is duidelijk: als je niets doet aan de toegankelijkheid van je website, kun je zomaar 25% van je potentiële klanten mislopen. Waarom? Omdat mensen die moeite hebben om over jouw site te navigeren met hun aanpassingen (zoals screenreaders of aangepaste toetsenborden) naar de concurrent gaan die wél toegankelijk is.
Wie profiteert van een toegankelijke website? Denk aan mensen met een visuele, auditieve of lichamelijke beperking, laaggeletterden, dyslectici, en eigenlijk iedereen die simpelweg een duidelijk en gebruiksvriendelijk design waardeert.
Tijdens mijn bezoek vroegen de websiteontwikkelaars naar mijn ervaringen. Wat maakt websites voor mij ontoegankelijk als gebruiker met een visuele beperking? Ik kan een waslijst opnoemen, maar mijn grootste obstakels zijn vaak:

• Afbeeldingen zonder beschrijvende alt-tags
• Slecht of niet gelabelde formuliervelden
• Bewegende of knipperende elementen
• Recaptcha’s
• Niet-gelabelde knoppen
• Onoverzichtelijke menu’s

Uiteraard namen we ook hun website onder de loep. Navigeren ging prima, maar net zoals bij veel andere sites misten de afbeeldingen een beschrijving. Een beschrijving is best handig als ik, bijvoorbeeld bloemen wil bestellen en wil weten welke kleur ze hebben en welke bloemen in het boeket zitten, toch? 🌸
Wat dit bezoek extra bijzonder maakte, is dat het via KNGF Geleidehonden tot stand kwam. In oktober 2024 steunt Topbloemen KNGF met hun Goede Doelen Boeket, een prachtige bos met o.a. hortensia’s en rozen. Voor elk verkocht boeket gaat er €5,- naar KNGF Geleidehonden! 🌟💐

Woensdag 30 oktober 2024

Op woensdagmiddag 30 oktober nam ik deel aan een online co-design sessie over beeldbeschrijvingen voor mensen met een visuele beperking. Dit onderzoek maakt deel uit van een breder project gericht op het ontwikkelen van betere richtlijnen voor het beschrijven van afbeeldingen, zo kunnen beeldbeschrijvers duidelijkere informatie geven aan blinden en slechtzienden. Uiteindelijk zullen de richtlijnen openbaar beschikbaar worden gesteld.
Dit was de derde keer dat ik meewerkte aan het onderzoek. Tijdens eerdere sessies voerde ik een-op-een gesprekken met een onderzoeker en iemand aan wie ik vragen moest stellen over een door hen uitgekozen afbeelding. Dit keer werkten we in een grotere groep van 17 personen, waaronder de onderzoekers Karin Slegers en Emiel van Miltenburg, ervaringsdeskundigen en beeldbeschrijvers van Dedicon. De sessie was gericht op het evalueren en verfijnen van de eerste versie van de richtlijnen. De onderzoekers waren o.a. benieuwd naar of en hoe emotie en sfeer toe te voegen aan beschrijvingen.
Na de introductie werden we opgesplitst in kleinere groepen om een beeldbeschrijving te maken bij een nieuwsartikel over een incident bij een Mediamarkt. Elke groep bestond uit een beeldbeschrijver en een ervaringsdeskundige. Door technische problemen met Teams belandde ik in een groepje met twee ervaringsdeskundigen en drie beeldbeschrijvers. Al snel ontdekten we dat het lastig is om objectief te blijven: een goede beschrijving gaat om wat je ziet, niet om interpretaties of aannames. We werkten met een foto van drie agenten, een politiehond, en een menigte op de achtergrond; het bleek verrassend uitdagend om deze neutraal en zonder interpretatie te beschrijven.
Na afloop bespraken we in de grote groep onze bevindingen. Er bleken interessante verschillen te zijn in lengte, detail en sfeer van de beschrijvingen. Zo klonk de beschrijving van één groep dreigender dan die van de andere groepen, vooral door woordkeuze. Ook de volgorde van de beschrijving bleek veel invloed te hebben: waar wij met de agenten begonnen, startte een andere groep juist met de menigte. En ook verschilde het hoeveel details er genoemd werden. Een groepje noemde de namen van alle winkels die in beeld waren, de andere groepen noemden die helemaal niet.
De onderzoekers gaan met de input aan de slag. Tot en met maar 2025 zullen er nog meer online sessies plaatsvinden, waar de deelnemers van deze bijeenkomst ook voor worden uitgenodigd. Ik kijk ernaar uit om te zien hoe de richtlijnen zich verder ontwikkelen. Tot nu toe zijn ze al veelbelovend, en ik ben benieuwd naar het eindresultaat.

Nog veel meer leuke dingen

Dit is slechts een greep uit de dingen die ik deed. Hopelijk wordt 2025 ook weer zo een geweldig jaar.
Ik wens jou een mooi, gezond, gezellig en feestelijk 2025! Dat ook jij maar veel leuke dingen mag ondernemen.

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Blijf per e-mail op de hoogte van nieuwe Tikje Anders blogs. Vul je e-mailadres in in het invoerveld onderaan deze pagina en druk op de knop ‘Abonneren’. Of kijk hier voor meer info.
Volg Tikje Anders ook via Twitter, Facebook en Instagram.