Tikje Anders

Ik maak aardig wat mee tijdens het uitlaten van mijn geleidehond. Maar deze zag ik niet aankomen.

Augustus 2025

Ik loop met mijn blindengeleidehond Tarka langs de groenstrook in de wijk om haar haar behoefte te laten doen. Op het pad passeer ik een vrouw met een klein jongetje. Of het zijn oma of moeder is weet ik niet.
Het jochie vraagt aan haar wat Tarka aan het doen is.
De vrouw antwoordt: ‘Dat hondje wordt uitgelaten. Zie je, hij poept in het gras.’
Het kind mompelt iets wat ik niet helemaal kan verstaan.
‘Ja, hondjes poepen buiten,’ zegt de vrouw.
Daarna blijft het even stil. Ik denk dat het onderwerp de jongen niet meer boeit. Tot ik ineens hoor:
‘X, wat ga je doen? Blijf eens hier.’
En meteen daarna, duidelijk gealarmeerd:
‘Nee X, jij bent geen hondje. Doe je broek omhoog!’
Ik schiet in de lach. Zien kan ik het tafereel niet, maar ik kan het me zó voor de geest halen. Volgens mij was oma of mama nét op tijd.
Soms leer je onderweg dus niet alleen zelf iets, maar draag je ook bij aan de opvoeding van een ander. Al was het deze keer gelukkig zonder praktijkoefening.

Nooit meer een Tikje Anders blog missen?

Volg Tikje Anders op social media en mis geen enkele blogupdate. Je vindt me op Facebook, Instagram en LinkedIn!

Wil je een seintje krijgen als er een nieuwe blogpost is? Vul dan je e-mailadres in onderaan deze pagina en klik op ‘Abonneren’ om updates rechtstreeks in je mailbox te ontvangen. Of volg Tikje Anders via de WhatsApp-community ‘Oog voor Elkaar’.