Sta je wel eens bij de kassa en voel je de ongeduldige blikken in je rug branden?
Wanneer ik iets zelfstandig doe, kost dat mij als blinde soms net wat meer tijd. Vooral bij het pinnen merk ik dat iedereen haast heeft. Een zucht, een tik met de voet of een ongeduldige opmerking maakt het voor mij niet makkelijker—integendeel. Door die druk raak ik gestrest en maak ik juist meer fouten, waardoor het hele proces nog langer duurt.
April 2025
Ik winkel samen met mijn moeder in Hoogeveen. Het is heerlijk om even samen op pad te zijn en we hebben al een paar leuke winkels gehad. Uiteindelijk belanden we bij een kledingwinkel waar ik een stapel nieuwe kleding uitzoek. Tevreden lopen we naar de kassa om af te rekenen.
Zoals gewoonlijk wil ik dit contactloos doen met mijn pinpas. Contactloos betalen met mijn iPhone SE 2022 werkt de laatste tijd vaak niet – geen idee waarom – dus ik heb mijn pinpas in de aanslag. Maar natuurlijk, op het moment suprême werkt het contactloos betalen met de pinpas ook niet. Even twijfel ik, tot ik me realiseer dat het bedrag boven de limiet voor contactloos betalen ligt. Ach ja, dan maar met pincode invoeren.
Ik houd de pas bij de betaalautomaat en toets mijn code in. Bij het tweede cijfer hoor ik al een foutmelding. Ik zucht. Wat nu weer? Ik weet zeker dat ik de code goed intoets, althans het deel dat ik kan intoetsen voor de foutbliep. Mijn moeder, die naast me staat, vraagt of zij het voor me moet doen. Lief bedoeld natuurlijk, maar dat heeft weinig zin, want zij kent de pincode van de gezamenlijke rekening van mij en mijn vriend niet. Dus ik zeg: ‘Nee hoor, ik doe het zelf wel.’
Net als ik het nogmaals wil proberen, klinkt er ineens een geïrriteerde mannenstem achter me: ‘Wat een trut!’
Ik voel me meteen weer de stuntelende blinde. Mijn moeder is er als de kippen bij en gaat fel tegen hem tekeer. Ze vertelt hem dat ik blind ben en dat wat geduld op zijn plaats zou zijn. Ik houd haar tegen en zeg: ‘Laat hem maar, mam. Hij heeft vast geen blinden in de familie. Ik hoop dat hij ooit zelf blind wordt en ervaart hoe naar dit is.’
Ik heb mijn witte stok niet bij me. Met mijn moeder loop ik altijd arm in arm, dus hij kan het daar niet aan zien. Maar door het feit dat ik overal aan moet voelen, kan hij toch echt weten dat er iets aan de hand is. Het maakt hem niet uit; geen enkel woord van excuus komt over zijn lippen. Hij blijft saggerijnig staan.
Daarna steek ik mijn pas in het apparaat, misschien dat dat beter gaat dan hem scannen, maar al binnen tien seconden klinkt weer die irritante fouttoon. En terwijl ik nog niet eens mijn hele pincode heb ingetoetst. Frustrerend!
Uiteindelijk betaalt mijn moeder met haar eigen pas. Ik snap er niets van. Wat is er aan de hand? Is het saldo te laag? Ben ik geskimd? Allerlei doemscenario’s flitsen door mijn hoofd. Buiten check ik meteen mijn bank-app. Gelukkig blijkt alles in orde te zijn. We vermoeden dat mijn pas defect is, maar later kan ik er gewoon mee afrekenen in een stressvrije setting. Waarschijnlijk is het gewoon een technisch mankement geweest.
Dit soort momenten blijven moeilijk. Het is zo naar als mensen geen enkel geduld of mededogen tonen. Dat gehaaste, dat ongeduldige gezucht, getik met de voet of gemopper… het voelt alsof je niet mee mag doen, alsof je een last bent. Het doet me denken aan mijn blogpost ‘Pin, pin, pin, pin’, waarin ik het onlangs al had over de ontoegankelijke nieuwe pinautomaten zonder voelbare knoppen.
Soms loopt het gewoon anders dan je verwacht. En als ik ergens een hekel aan heb, is het dat dingen niet werken op het moment dat je ze het meest nodig hebt en er een rij achter je staat. Maar ach, het is weer een verhaal voor in de boeken. Of beter gezegd: voor op de blog!
Nooit meer een Tikje Anders blog missen?
Volg Tikje Anders op social media en mis geen enkele blogupdate. Je vindt me op Facebook, Instagram en LinkedIn!
Wil je een seintje krijgen als er een nieuwe blogpost is? Vul dan je e-mailadres in onderaan deze pagina en klik op ‘Abonneren’ om updates rechtstreeks in je mailbox te ontvangen.
Ontdek meer van Tikje Anders
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Wat een lul van een vent! Mijn moeder zou net zo reageren als jouw moeder. Ik misschien ook wel, in the heat of the moment. Dus knap dat jij netjes gereageerd hebt. Je gunt deze man een rondleiding in het donker, laten we hem dit soort dingen doen. Ik betaal altijd met m’n iPhone. Gaat goed. Maar, heb wel altijd m’n pinpas mee, voor je weet maar nooit. Ik vind de ontwikkeling touch screen pin apparaten zorgwekkend. Want, wat als het niet werkt? Dan kan je wanneer je blind bent, niet zelfstandig pinnen. Als je alleen bent, heb je een probleem. Ik heb een vriendin die alleen was, en een touch screen pin tegen kwam. Men kent haar daar, waardoor haar man ‘savonds kon betalen. Zij heeft melding gedaan bij de winkel dat touch screen pin voor mensen die blind zijn niet toegankelijk zijn. Deze winkel heeft de pin aangepast. Goede service! Was bij een Jumbo in haar woonplaats Nieuwegein. Zij wil liever niet met haar telefoon betalen.