Verboden woorden

Tekening van een jonge blinde, vrouw met lang, golvend bruin haar die een roze jurk draagt. Haar mond is afgeplakt met twee gekruiste stukken tape. Ze kijkt gefrustreerd en heeft haar ogen gesloten en haar wenkbrauwen licht gefronst. De achtergrond is geschilderd in zachte, dromerige tinten van turquoise en geel, met decoratieve wervelende patronen. De stijl van de tekening is semi-realistisch met zachte, geschilderde texturen die doen denken aan olieverf of acryl.

Als mensen horen dat ik blind ben wordt er soms ineens om elk woord heen gedraaid dat ook maar ruikt naar ‘zien’ of ‘kijken’. ‘Tot ziens!’ wordt krampachtig vervangen door ‘eh… tot horens?’ Of iemand roept enthousiast: ‘Kijk dat eens! Wat mooi!’ om daarna blozend uit te brengen: ‘Oh, sorry, jij ziet dat niet hè…’ ‘Oh, mag ik dat wel zeggen?’ is een veel gehoorde… Lees verderVerboden woorden